Gdy to piszę, mam osiemdziesiąt sześć lat i różaniec był zawsze dużą wartością w mojej rodzinie i w moim życiu. Jestem szczęśliwa, że pismo „Królowa Różańca Świętego” kilka lat temu zostało mi podarowane przez życzliwą osobę, i tak zaczęłam odmawiać nowenny pompejańskie.
PrzeczytajŚwiadectwa mocy różańca i nowenny pompejańskiej z KRŚ 39
Chcę złożyć świadectwo z mojej pierwszej nowenny pompejańskiej, którą odmówiłam kilka lat temu, gdy zaczęło się rozpadać małżeństwo mojego syna. Kilka miesięcy po ślubie synowa wyprowadziła się. Sytuacja była na tyle poważna, że każde z nich chciało rozwodu.
15 sierpnia 1963 roku doszło do proroczego wydarzenia. W czasie koronacji Matki Bożej Ludźmierskiej, podczas procesji z ręki Maryi wypadło berło, które w locie pochwycił biskup Karol Wojtyła. Wtedy to kardynał Wyszyński powiedział: „Karolu, Matka Boska dzieli się z tobą władzą!”.
Po ukończeniu szkoły podstawowej z bardzo dobrym wynikiem mój syn poszedł do dobrego gimnazjum katolickiego. Zmiana małej wiejskiej szkoły na większą obcą, w mieście, podziałała na niego bardzo stresująco, tak że nie chciał do niej chodzić. Codziennie rano prośbą i groźbą wraz z żoną usilnie przekonywaliśmy go, żeby poszedł do szkoły. Z czasem wydawało nam się, że nasze starania odniosły skutek i syn przekonał się do nowej szkoły i nowych kolegów.
PrzeczytajŚwiadectwa różańca i nowenny z „Królowej Różańca Świętego” nr 35
Kiedy Wojciech Boski, bednarz ze wsi Ruda, zmierzał w jesienny poranek, 2 listopada 1645 r., do kościoła w Białej, nie przypuszczał, że za chwilę będzie świadkiem wydarzenia, które odmieni jego życie.
Pragnę podziękować Matce Bożej Królowej Różańca Świętego z Pompejów za otrzymane łaski i uzdrowienie mojego męża z nowotworu. W listopadzie 2017 roku zapadła diagnoza: nowotwór złośliwy gruczołu krokowego. Operację wyznaczono na styczeń 2018 roku. Rodzina i przyjaciele modlili się i nas wspierali. Ja natomiast zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską, prosząc Matkę Bożą o uzdrowienie.
PrzeczytajŚwiadectwa mocy różańca i nowenny pompejańskiej – cz. II
Pięć lat bezskutecznie walczyłam z bulimią. Gdy tylko udawało mi się pozbierać, zaburzenia wracały jak bumerang. Czułam się bezsilna. Zaburzenia odżywiania niszczyły moje życie towarzyskie, rodzinne oraz poważnie odbiły się na wynikach w szkole.
Niedawno dowiedziałam się że mam guza mózgu. Badania, diagnozy, załamanie, bezustannie zastanawianie się, jak poradzi sobie beze mnie mój syn… Kiedy dowiedziałam się o chorobie zaczęłam odmawiać nowennę pompejańską.
Składam świadectwo o skuteczności nowenny pompejańskiej. Modliłem się w intencji rodziny i małżeństwa mojej kuzynki, które było dotknięte wieloma problemami, nałóg alkoholizmu, hazard, ciągłe kłótnie i awantury, które kończyły się interwencjami policji. Sytuacja była na tyle poważna, że doprowadziła do próby samobójczej.
Śmierć czekała już u wezgłowia chorej, gdy nadszedł poranek 9 października, po którym nastąpiło niezwykłe wydarzenie. Podniósłszy się z łóżka Mariannina, jak zwykle, wyczerpana i słaba, z otwartymi oczami i nie mogąc ułożyć się na żadnej stronie, nagle ujrzała pokój wypełniony najjaśniejszym światłem…
25 lat temu, w 11. rocznicę zamachu na życie, 13 maja 1992 r., Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego.
Obietnica jest nieodłącznym elementem prośby skierowanej do Maryi. Jej realizacja może wykraczać daleko poza „zwyczajne” złożenie świadectwa. W jaki sposób? Przekonaj się!
PrzeczytajJaka jest Twoja obietnica dla Maryi w nowennie pompejańskiej?
Sanktuarium w Pierśćcu jest jedynym w Polsce miejscem, słynącym z otrzymywania od Boga nadzwyczajnych łask za wstawiennictwem św. Mikołaja. Jakiż budzi się żal, że osobę świętego Mikołaja traktuje się dziś instrumentalnie, a z chrześcijańskim pierwowzorem łączą go tylko prezenty.
Lourdes jest promieniotwórczą siłą duchową, która rzuca ożywiające iskry we wszystkich kierunkach…
25 lat temu, w 11. rocznicę zamachu na życie, 13 maja 1992 r., Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego.
Dziękuję lekarzom i pielęgniarkom, którzy pomogli mi przetrwać najtrudniejsze chwile. Ból zaczął ustępować, gdy kończyłem odmawiać nowennę pompejańską. To nie był przypadek, bo katolicy nie wierzą w przypadki.”