Paweł Apostoł Narodów

Mimo że nie należał do grona Dwunastu, został przez Zmartwychwstałego powołany, by być apostołem. Tego, który prześladował Chrystusa i pierwszych chrześcijan, sam Mesjasz wezwał po imieniu i posłał go, aby głosił Ewangelię wszystkim narodom.

Paweł pochodził z greckiego miasta Tars, leżącego w Cylicji. Urodził się i wychował w istniejącej tam diasporze żydowskiej. W swoim nauczaniu wielokrotnie podkreślał, że jest Hebrajczykiem, co oznaczało, iż jego rodzina wywodziła się z Palestyny i posługiwała się językiem aramejskim. Przodkowie Pawła przybyli prawdopodobnie do Azji Mniejszej jako niewolnicy, a po wyzwoleniu – otrzymali obywatelstwo rzymskie. Rodzice apostoła należeli zapewne do stanu średniego, ponieważ zadbali o edukację syna. Ojciec Pawła być może trudnił się wyrobem namiotów (tkactwo było specjalnością mieszkańców Cylicji), ponieważ, jak wiemy z Dziejów Apostolskich, właśnie to rzemiosło praktykował jego syn.

Międzykulturowe kontakty Apostoła Narodów

Późniejszy Apostoł Narodów od najmłodszych lat stykał się z ludźmi innych narodowości i kultur, jako że Tars był miastem handlowym, przez które przebiegały ważne szlaki komunikacyjne. O tym, że wychował się na styku różnych światów, najlepiej świadczy fakt posiadania przez niego dwóch imion. Jednym z nich było hebrajskie imię Shaul (które w zhellenizowanej formie brzmiało Saulus), drugim – łacińskie imię Paulus. Shaulem nazwano go najpewniej ze względu na przynależność jego rodziny do pokolenia Beniamina, którego najważniejszym przedstawicielem był król Saul.

Na kartach Pisma Świętego Szaweł po raz pierwszy pojawia się jako świadek kamienowania Szczepana. Przyszły apostoł Chrystusa – wówczas gorliwy Izraelita i faryzeusz – prześladował pierwszych chrześcijan, którym żydzi zarzucali nie tylko głoszenie ukrzyżowanego Mesjasza, co dla wyznawców judaizmu musiało stanowić poważne zgorszenie, ale także zrównanie pogan z członkami Narodu Wybranego, co z kolei miało naruszać świętość Izraela oraz stanowić okazję do nieprzestrzegania prawa.

Moment zwrotny w życiu późniejszego Apostoła Narodów ma miejsce podczas jego podróży do Damaszku. Szawła otacza wówczas wielka światłość i słyszy on głos Chrystusa, który pyta go wprost: „Dlaczego mnie prześladujesz?”. Dla młodego faryzeusza, który, jak mówi Pismo Święte, „dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich”, wydarzenie to staje się początkiem nawrócenia. W późniejszym czasie w świątyni jerozolimskiej ma on widzenie Zmartwychwstałego Chrystusa, który powołuje go do misji apostolskiej wśród pogan.

Po swoim nawróceniu Paweł prawdopodobnie przebywał w Arabii, skąd ponownie udał się do Damaszku z zamiarem głoszenia Ewangelii. Tam spotkał się jednak z nieufnością zarówno chrześcijan, jak i żydów, więc musiał uchodzić z miasta. Swoje kroki skierował do Jerozolimy, gdzie wstawił się za nim Barnaba, który przedstawił go apostołom. Następnie we dwóch pracowali oni w Antiochii Syryjskiej. To właśnie z Barnabą Paweł wyruszył w swoją pierwszą podróż misyjną, odwiedzając Cypr i miasta Azji Mniejszej: Perge, Antiochię Pizydyjską, Ikonium i Listrę.

Prenumerata "Królowa Różańca Świętego"

„Królowa Różańca Świętego” to czasopismo poświęcone Matce Bożej Różańcowej oraz nowennie pompejańskiej.

Zobacz

Pobyt Pawła w Antiochii Syryjskiej

Po powrocie do Antiochii Syryjskiej apostoł przebywał tam pewien czas, po czym ponownie wyruszył w podróż. Towarzyszyli mu w niej Tymoteusz i Sylas. Wspólnie przemierzali kolejne krainy Azji Mniejszej: Syrię, Cylicję, Frygię, Galację i Myzję. Momentem zwrotnym tej podróży było widzenie, w którym Paweł ujrzał Macedończyka błagającego go, aby przybył on z pomocą do jego krainy. Rozeznając w tym wolę Bożą, apostoł przeprawił się przez Morze Egejskie i trafił do będącej rzymską kolonią Macedonii. Tym sposobem Ewangelia po raz pierwszy dotarła na kontynent europejski, co było niezwykle ważnym wydarzeniem w historii Kościoła.

Pierwszym europejskim miastem, w którym Paweł i jego towarzysze głosili Dobrą Nowinę o Chrystusie, była Filippia, zaś pierwszą nawróconą w tym mieście osobą – pochodząca z Tiatyry kobieta o imieniu Lidia. Niestety, działalność misjonarzy wzbudziła sprzeciw części Rzymian, którzy oskarżyli Pawła o wywoływanie zamieszek. Razem z Sylasem zostali uwięzieni, jednak cudowna interwencja Boża uwolniła ich z więzów. Po tym wydarzeniu Apostoł Narodów wyruszył w dalszą drogę, kierując się do stolicy Macedonii – Tesalonik. Tam z kolei na przeszkodzie głoszeniu Ewangelii stanęli żydzi zazdrośni o apostolskie sukcesy Pawła, który musiał wskutek tego uchodzić z miasta. Sytuacja powtórzyła się także w Berei, w związku z czym apostoł wyruszył w dalszą podróż – do Aten.

s. Urszula Dzielawska CMBB, Tomasz Parciński

Zobacz podobne wpisy:

© Fot. La madre bella

Świadectwa mocy różańca oraz nowenny pompejańskiej Wolność jaką daje Bóg. Piotr

Autorka listu w sanktuarium św. Anny © Fot. M. Woś

Moje miejsce na ziemi: Góra św. Anny

Gołębica symbolem Ducha Świętego © Fot. pixabay/jplenio

Obietnica Ojca. Zapowiedzi o Duchu Świętym w Starym Testamencie