Co warto wiedzieć o zakonie marianów?

Męskie, katolickie Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, zwane potocznie marianami, było pierwszym, jakie powstało na ziemiach polskich. Ma ono już
prawie 350 lat. Marianie prowadzą hospicja i opiekę duszpasterską dla osób umierających, angażują
się też między innymi w pomoc uzależnionym i ochronę życia poczętego.


Założycielem zgromadzenia marianów był święty Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński. Urodził się on na południu Polski, w niewielkiej miejscowości Podegrodzie. Obecnie jest to powiat nowosądecki. Na chrzcie świętym otrzymał imię Jan. Był synem kowala, miał liczne rodzeństwo – sześć sióstr i jednego brata. W 1654 roku wstąpił do zakonu pijarów.

12 marca 1661 roku późniejszy założyciel marianów przyjął święcenia kapłańskie. Słynął jako świetny kaznodzieja i spowiednik. Z jego posługi w konfesjonale korzystali liczni senatorowie, biskupi, a nawet królowie.

Niestety, wkrótce potem dochodziło do coraz częstszych nieporozumień i konfliktów z przełożonymi, którym wypominał złe traktowanie podwładnych. Po licznych upokorzeniach i innych przykrościach (w tym pobyt w niewoli) w roku 1670 pisał prośbę do papieża o zwolnienie ze ślubów zakonnych. Jego prośba została przyjęta. Zaczął posługę jako kapłan diecezjalny w Kazimierzu pod Krakowem. Tam też przyszła mu do głowy myśl, aby założyć nowe zgromadzenie.

Zakon marianów w przeszłości

Deklarację w sprawie założenia nowego zakonu Stanisław Papczyński złożył w Krakowie 11 grudnia roku 1670. Ta data funkcjonuje w kalendarzach jako dzień powstania zgromadzenia, którego pierwszą siedzibą stała się niewielka miejscowość Puszcza Korabiewska (obecnie Puszcza Mariańska). Jest to niedaleko Żyrardowa w województwie mazowieckim.

Ojciec założyciel napisał dla swoich współbraci regułę zatytułowaną „Norma vitae”. Można tam przeczytać następujące cele przyświecające marianom: „Większy wzrost chwały Bożej i troska o własne zbawienie z poważnym dążeniem do doskonałości. (…) Byście jednak nie stali bezczynnie w winnicy Pańskiej, macie szerzyć cześć Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Bogurodzicy Dziewicy na miarę waszych sił oraz z najwyższym wysiłkiem, pobożnością i zapałem wspomagać modlitwą dusze wiernych zmarłych poddanych karom czyśćcowym, zwłaszcza żołnierzy i zmarłych wskutek zarazy. Nie będzie jednak zakazane tym, którzy byliby obdarzeni tego rodzaju zdolnościami, pokornie pomagać proboszczom w pracach kościelnych”.

Początki były trudne. Nie wszyscy współbracia, którzy ofiarowali się do wstąpienia wytrzymali czas próby. Regularna modlitwa i umartwienia dla niektórych okazały się zbyt trudne. Jednakże ci, którzy pozostali wierni powołaniu, doczekali się w roku 1773 pierwszej aprobaty kanonicznej marianów dokonanej przez biskupa Jacka Święcickiego.

W 1777 roku pojawiła się aprobata Sejmu Rzeczpospolitej i objęcie placówki mariańskiej w Nowej Jerozolimie (Obecnie Góra Kalwaria). W 1699 roku na dwa lata przed śmiercią założyciela dokonało się upragnione zatwierdzenie Zakonu Marianów Niepokalanego Poczęcia NMP na Regułę Naśladowania 10 Cnót NMP przez papieża Innocentego XII.

W kolejnym wieku zakon marianów się rozwijał. Pojawiały się coraz to nowe placówki zakonne – nie tylko na terenie Polski, lecz także na Litwie, w Portugalii i w Rzymie. Dołączali do zgromadzenia chętni spośród wielu narodowości, między innymi Litwini, Czesi i Portugalczycy.

Niestety, po rozbiorach Polski pojawiały się coraz to większe problemy. Kasowano klasztory, likwidowano szkoły zakonne. Szykany były między innymi następstwem udziału zakonników w powstaniu styczniowym.

Po roku 1904 został tylko jeden klasztor marianów w Mariampolu na Litwie, w którym cztery lata później pozostał przy życiu tylko jeden marianin – o. generał Wincenty Sękowski.

Zrządzeniem Bożym wkrótce ponowna szansa na odrodzenie zakonu pojawiła się wraz z potajemnymi ślubami zakonnymi, jakie złożył ksiądz Jerzy Matulewicz (późniejszy błogosławiony). On to doprowadził do ponownego zatwierdzenia Konstytucji przez papieża Piusa X. Marianie zostali przekształceni w kleryckie zgromadzenie zakonne o charakterze apostolskim.

Renata Gontarz

RENATA GONTARZ teolożka

Pisze na tematy Maryjne i różańcowe i o miejscach kultu. Autorka strony Turystyczne propozycje.
Wyszukaj jej teksty.

Ograniczony dostępTo tylko fragment artykułu…

Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego"

To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Możesz nabyć to czasopismo w bardzo niskiej cenie – już od 2 zł! Zamawiając wspierasz różańcowe inicjatywy. Zapraszamy!

Renata Gontarz
Cytaty za: https://www.marianie.pl

0 0 głosów
Oceń ten tekst
Powiadamiaj mnie o odpowiedziach
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
0
Czy podoba Ci się ten tekst? – Zostaw opinię!x