Swą trzecią boleść Matka Boża przeżywa, pielgrzymując z dwunastoletnim Jezusem i Józefem do Jerozolimy. Ewangelista Łukasz opowiada o tym bezpośrednio po opisie ofiarowania Syna Bożego w świątyni. Podaje on, że rodzice Chrystusa każdego roku udawali się do Jerozolimy, aby celebrować tam najważniejsze z żydowskich świąt, czyli Paschę.
Krótka historia pielgrzymek do Jerozolimy
Pielgrzymki stanowiły ważny element życia religijnego Izraelitów. Wiązało się to z przekonaniem, iż pewne miejsca zostały przez Boga uprzywilejowane poprzez objawienie się w nich Jego chwały. Człowiek pielgrzymował, aby spotkać się z Bogiem i doświadczyć Jego mocy. Potwierdza to fakt, że nawet samo określenie „szukać Jahwe” (hebr. dârað JHWH) bywało utożsamiane właśnie z pielgrzymowaniem do miejsca świętego.
Zamów to wydanie "Królowej Różańca Świętego"!
…i wspieraj katolickie czasopisma! Mnóstwo ciekawych tekstów o duchowości pompejańskiej oraz świadectwa!
Zobacz Zamów PDFW czasach Chrystusa jedynym miejscem kultu, a zatem także jedynym celem pielgrzymek, była świątynia jerozolimska. To tutaj uroczyście obchodzono trzy najważniejsze święta roku liturgicznego: Paschę, Pięćdziesiątnicę i Święto Namiotów. Warto wspomnieć, że Prawo nakładało obowiązek pielgrzymowania jedynie na mężczyzn, począwszy od dwunastego roku życia. Fakt, iż do Jerozolimy udaje się także Maryja, świadczy o Jej szczególnej pobożności.
Pielgrzymi zwykle podróżowali w większych grupach, a w okresie świątecznym liczba ludności w mieście wzrastała co najmniej kilkukrotnie. Tłumaczy to, dlaczego rodzice Jezusa początkowo nie byli zaniepokojeni Jego nieobecnością (sądzili, iż jest wśród innych pątników powracających do Nazaretu) oraz dlaczego tak długo trwało poszukiwanie Go (ogromna liczba osób zgromadzonych w Jerozolimie).
Pielgrzymka Świętej Rodziny do Jerozolimy
Opowieść o zgubieniu i odnalezieniu Jezusa zamyka Ewangelię dzieciństwa, zapowiadając zarazem Jego przyszłą działalność publiczną. Święty Łukasz pisze, że Zbawiciel ma lat dwanaście, jest więc niejako w przededniu dorosłości, którą w Izraelu osiągało się w wieku lat trzynastu. Komentatorzy podają, iż w Jerozolimie Jezus prawdopodobnie zatrzymał się w jednym z portyków na dziedzińcu pogan, tam bowiem żydowscy nauczyciele uczyli Prawa.
Historia Sanktuarium w Pompejach Bartolo Longo
Nowenna pompejańska, Sanktuarium w Pompejach, Obraz Matki Bożej Pompejańskiej… Nie mielibyśmy tego bez Bartola Longo! Pozycja obowiązkowa dla każdego czciciela różańca. Jeśli chcesz poznać, kim był Bartolo Longo i o czym pisał, powinieneś poznać jego wielkie, poruszające dzieło życia. "Historia sanktuarium w Pompejach" to opis błogosławieństw i przewodnictwa Matki Bożej Pompejańskiej - tego, jak opuszczone i biedne Pompeje zamieniły się w kwitnące wiarą i miłosierdziem miejsce, z którego łaski zaczęły promieniować na cały świat!
Ewangelista lakonicznie opowiada o poszukiwaniach młodego Mesjasza przez zaniepokojonych rodziców. Za powściągliwymi słowami kryje się jednak ogromny ból Matki zatroskanej o los swojego Dziecka. Uczucia Maryi w pewien sposób oddaje czasownik „szukać” (anazéte). Termin ten w języku greckim oznacza dokładne i wytrwałe poszukiwanie. Szukający, mimo iż natrafia na przeciwności, nie zniechęca się, ponieważ motywuje go głęboka wewnętrzna potrzeba. Słowo to występuje w Nowym Testamencie tylko trzykrotnie, z czego dwa razy w interesującym nas fragmencie. Maryja i Józef poszukują Jezusa pomiędzy uczestnikami pielgrzymki, a następnie szukają Go w Jerozolimie. Można powiedzieć, iż rodzice Chrystusa przetrząsają całą karawanę, a następnie całe święte miasto w poszukiwaniu Syna, taki jest bowiem dosłowny sens użytego tu czasownika.
Reakcja Maryi na zgubienie Jezusa
Możemy domyślać się, jak dramatyczny był dla Maryi moment uświadomienia sobie faktu, iż Jezus się zgubił. Co się stało z moim Synem? Czy nic Mu nie grozi? Czy Go odnajdę? Serce Maryi krzyczy, kiedy z niepokojem rozpytuje Ona o Jezusa wśród krewnych i znajomych. Kiedy zagląda do pielgrzymich namiotów rozstawionych wokół miasta. Kiedy przebiega uliczki Jerozolimy, puka do kolejnych drzwi i kiedy z nadzieją opisuje wygląd Syna napotykanym przechodniom.
s. Urszula Dzielawska, Tomasz Parciński