Jak pisze św. Paweł: „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus” (1 Kor 12,3). Nie chodzi tylko literalnie o wypowiedzenie tego zdania, ale o to, by całym sobą, swoją postawą, zachowaniem, służbą dla innych świadczyć, że Jezus – Bóg ma władzę nad nami i nad wszystkim, co jest efektem i udziałem naszego życia.
Wierzymy, że wszelkie możliwe prawdziwe dobro pochodzi od Boga. Każdy bezinteresowny dobry uczynek pełniony pod wpływem posłuszeństwa sumieniu jest efektem działania Ducha Świętego w człowieku. Także wtedy, gdy człowiek ten jest niewierzący lub innego wyznania.
Podczas Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus zapowiadał swoje odejście do nieba. Mówił też wtedy: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14,26). Przed samym wniebowstąpieniem przypomniał: „gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8). Jezus wszystkim nam wierzącym (nie tylko apostołom i kapłanom) daje bardzo ważne zadanie, abyśmy byli Jego świadkami, abyśmy przykładem naszego życia przyciągali innych do wiary i wspólnoty Kościoła. Jest to niełatwe. Możemy narazić się na wyśmianie, kłopoty, niezrozumienie, a w niektórych krajach także do dziś na prześladowanie. Potrzeba mądrości, odwagi, wiary i zaufania do Boga. Dlatego bardzo potrzebujemy pomocy. I pomoc tę otrzymujemy w postaci działającego w całym Kościele Ducha Świętego. On może też działać osobno w każdym z nas, o ile Go szczerze poprosimy.
Zesłaniu Ducha Świętego towarzyszą dwa bardzo charakterystyczne znaki – ogień i wiatr. „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden” (Dz 2,1–3). Ogień daje ciepło i światło. Duch Święty rozpala nasze serca Bożą miłością, oświeca umysły, byśmy umieli odróżnić prawdę od fałszu, dobro od zła. Wiatr w przyrodzie jest natomiast zawsze zapowiedzią zmiany, coś ustępuje, by zrobić miejsce czemuś nowemu. W historii zbawienia definitywnie zakończył się czas Starego Testamentu, następują narodziny Kościoła, który w sposób bezbłędny będzie prowadzić ludzi do wiecznego życia. Właśnie dzięki natchnieniom i pouczeniom Ducha Świętego.
Duch Święty – trzecia Osoba Boska, równy jest Ojcu i Synowi. Działa z tą samą mocą i tą samą miłością. Jest obecny we wszystkich sakramentach Kościoła, chociaż najbardziej kojarzy się z bierzmowaniem. Katechizm uczy nas, udziela siedmiu swych darów: mądrości, umiejętności, rozumu, rady, męstwa, pobożności i bojaźni Bożej. To właśnie one umożliwiają nam prawdziwie chrześcijańskie życie zgodne z przykazaniami i wolą Bożą. Pismo Święte wymienia także owoce Ducha Świętego: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5,22–23).
Zamów to wydanie "Królowej Różańca Świętego"!Duch Święty jest niewidzialny, ale patrząc oczami na efekty (owoce) naszych działań, bardzo wyraźnie możemy zobaczyć, czy kierujemy się w życiu Bożą wolą, czy nie, i możemy też w sposób bardzo namacalny poznać, co trzeba jeszcze w naszym postępowaniu zmienić i poprawić.
Warunkiem pełnego przyjęcia darów Ducha Świętego jest zawsze wielka pokora i posłuszeństwo. Odrzucenie własnej woli, egoizmu na rzecz poddania się woli Bożej. To jest cecha wszystkich wielkich świętych Kościoła z Matką Bożą na czele. Im bardziej człowiek potrafi odrzucić własne plany, dążenia, ambicje na rzecz działania Boga, tym piękniejsze są owoce życie takiego kogoś. I odwrotnie – jeśli ktoś stawia na pierwszym miejscu własne widzimisię (czasem nawet w dobrej wierze i dobrych chęciach), sam tworzy Bogu barierę nie do przejścia, uniemożliwiając Jego działanie w nas.
reklama
Piękne różańce z kamienia
Piękne i wytrzymałe różańce z wzorem Matki Bożej Pompejańskiej. Znajdź coś dla siebie!
Od pewnego czasu, rozważając tytuły Matki Bożej z litanii loretańskiej, możemy poznawać Jej piękne cechy – mądrość, sprawiedliwość, świętość, roztropność i wiele innych, dzięki którym potrafiła życie ziemskie przeżyć tak pięknie, jak nikt inny na świecie. Był to efekt doskonałej współpracy człowieka z łaską samego Boga. Przybytek Ducha Świętego znaczy dosłownie – Świątynia, w której Duch Święty na stałe zamieszkał.
W Piśmie Świętym mamy co najmniej dwa teksty, które mówią nam o zstąpieniu Ducha Świętego na Maryję. Po raz pierwszy w czasie zwiastowania, gdy anioł Gabriel wypowiada słowa: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc najwyższego osłoni Cię…” (Łk 1,35), a po wniebowstąpieniu Jezusa Matka Boża z apostołami prosi o spełnienie obietnicy Syna i przysłanie Pocieszyciela: „Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (Dz 1,12–14). Efektem tej modlitwy było zesłanie Ducha Świętego w dzień Piećdziesiątnicy. Prócz tego warto pamiętać, że sam przywilej niepokalanego poczęcia umożliwił i zapewnił Jej bardzo bliską i stałą obecność Boga w Jej życiu.
Maryja otrzymała od Boga wszystko, co było niezbędne do Jej doskonałego życia. Każdego dnia musiała też jednak podejmować wysiłek, aby te Boże łaski jak najlepiej i najpiękniej rozwijać. Stale była blisko Boga poprzez modlitwę, pokorę, posłuszeństwo Jego zamiarom. Nawet wtedy gdy nie bardzo rozumiała Jego zamysły, gdy Jezus zgubił się w Jerozolimie albo gdy wisiał na krzyżu. Podobnie jak ziarno rzucone w glebę ma wszystko, co jest potrzebne, by wyrosła z niego piękna roślina. Gdy jednak nikt się o nie nie troszczy, nie podlewa go i nie nawozi, bardzo prędko usycha, nie przynosząc plonu. Tak samo Matka Boża i każdy inny człowiek, aby przynosić prawdziwie wielkie owoce Bożej łaski i natchnień Ducha Świętego, musi podjąć trud pracy nad sobą, walki z grzechami, czasem przymusić się do wykonania jakiegoś dobrego uczynku, nawet wtedy gdy „nie chce mi się”. Bywa, że im większa i trudniejsza ta walka, tym więcej łask Bożych poprzez nas spływa.
Matko Boska, przybytku Ducha Świętego, pomóż nam otworzyć się na Jego dary i Jego natchnienia, pomóż nam kierować się w życiu sumieniem, a przez nie – zawsze wolą samego Boga.
RENATA GONTARZ teolożka
Pisze na tematy Maryjne i różańcowe i o miejscach kultu. Autorka strony Turystyczne propozycje.
Wyszukaj jej teksty.
informacja
Wspieraj różańcowe inicjatywy
Czy wiesz, że poza czasopismem "Królowa Różańca Świętego" mamy wiele innych inicjatyw? Jeśli podoba Ci się nasza praca, to wspieraj nasze inicjatywy.
