Historię siostry Silvii opublikowano w czasopiśmie „Różaniec i Nowe Pompeje”.
3 stycznia 1906 roku dostałam gorączki, zalewał mnie pot, kaszlałam i odczuwałam ból w ramionach i klatce piersiowej. Objawy wskazywały na coś poważnego, zwłaszcza przy tak wątłej budowie ciała. Moją ślinę poddano analizie, a z przeprowadzonych badań wyniknęło, że znajdowało się w niej mnóstwo prątków Kocha. Łatwo wyobrazić sobie moją reakcję! Byłam zrozpaczona, ale poddałam się woli Bożej i szykowałam się na zbliżającą się śmierć. Podczas gdy choroba postępowała, współsiostry nakłaniały mnie, abym modliła się do Dziewicy Pompejańskiej w celu uzyskania łaski uzdrowienia. Rozpoczęłam zatem odprawiać nabożeństwo piętnastu sobót, a moje współsiostry również modliły się żarliwie i z żywą wiarą. Prosiłam o szczególną łaskę, o prawdziwy cud, ale czy miłosierna potęga Maryi ma granice?
W międzyczasie gorączka ustępowała, kaszel stopniowo się zmniejszał, a krztuszenie się całkowicie zanikało. Na zakończenie nabożeństwa piętnastu sobót ponownie posłano próbkę plwociny do analizy, a wyniki badań były dużo lepsze, ponieważ zawierała ona znikome ilości prątków gruźlicy. Radości moich współsióstr nie da się opisać słowami. Jednakże prątki nie zniknęły całkowicie i po euforii nastąpił smutek, gdyż tej z pozoru pomyślnej diagnozie wciąż towarzyszyło widmo śmierci. Ponownie odprawiłyśmy nabożeństwo piętnastu sobót, po czym moja przełożona chciała, aby plwocinę poddano analizie po raz trzeci. Tym razem wszystkie odczułyśmy pocieszające zdumienie! Badanie dało wynik negatywny. Dla większej pewności próbkę przesłano do szpitala, gdzie również otrzymano wynik ujemny.
To tylko fragment artykułu…
Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego". To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Nasze czasopisma możesz nabyć w cenie już od 2 zł. Zamów i wspieraj różańcowe inicjatywy!
Świadectwa i przykłady Świętych na nabożeństwa sobót, maryjne i różańcowe
Dzieło to stanowi fundament duchowości pompejańskiej i walnie przysłużyło się do pogłębienia modlitwy różańcowej nie tylko we Włoszech, ale też na całym chrześcijańskim świecie.
Niech będą nieskończone dzięki chwalebnej Matce Miłosierdzia i Zwycięskiej Królowej!
Siostra Silvia Manzella,
Służka ubogich
Palermo, 23 stycznia 1909 r.
