Na subiektywnej liście Gabriele Roschiniego pod numerem 10. pojawia się włoska klaryska (kapucynka), która za młodu lubiła zaczytywać się w romansach. Już w trakcie postulatu, na krótko przed obłóczynami, nieomal przyjęła oświadczyny pewnego weneckiego młodzieńca. Kto wie, jak potoczyłyby się jej losy, gdyby nie służąca, która poleciła najpierw poprosić Boga o światło. Panna Martinengo, bo o niej mowa, wstępując do zakonu, za patronkę obrała sobie Marię Magdalenę. Powołanie charyzmatyczne realizowało się w harmonii z wyraźnym rozkochaniem w Chrystusie, zwłaszcza w Jego męce.
duchowość
Weronika Giuliani
Kiedy Pius IX po raz pierwszy czytał dziennik św. Weroniki Giuliani, miał zawołać: „Ależ to nie święta, to niezwykła święta!”. W dzieciństwie bliscy nazywali ją Ogniem, ponieważ była bardzo żywym dzieckiem i może ta nieposkromiona natura przyniosła jej wymierne korzyści. Niedługo potem – „wykuwaniem” cnót i „wypalaniem” przywar – walczyła o świętość w klasztornej celi. Czas na kolejną postać z cyklu maryjnych mistyczek wszech czasów, która doznawała „objawów o charakterze nadzwyczajnym” już od maleńkości.
Czy znasz te nabożeństwa do świętego Józefa?
Święty Józef jest bez wątpienia jedną z najpopularniejszych kanonizowanych osób wszech czasów. Wszak to on miał zaszczyt opiekować się za swojego ziemskiego życia małym Jezusem i Jego Matką Maryją. Nic więc dziwnego, że na przestrzeni wieków pojawiło się w Kościele wiele różnego rodzaju modlitw i nabożeństw do św. Józefa. Niektóre z nich są popularne do dziś, inne zostały nieco zapomniane albo też wracają po wielu latach odmawiane przez małe grupy parafialne związane z tą postacią.
O Duchu Świętym wg św. Tomasza z Akwinu
Spośród trzech Osób Boskich Duch Święty wydaje się najmniej uchwytny. I być może nikogo nie powinno to dziwić, skoro jest duchem. Choć z drugiej strony, w zasadzie to samo można by powiedzieć o wszystkich Osobach Trójcy Świętej – każda z Nich jest duchem. A jednak, myśląc np. „Bóg Ojciec”, jesteśmy w stanie uchwycić jakieś Jego pojęcie, odwołując się do doświadczenia i kategorii naszego życia. Pojęcie ojcostwa jest dla nas zupełnie naturalne, jest znane człowiekowi od zarania dziejów i od narodzin większości z nas. Podobnie jest z wyobrażeniem Syna Bożego. A nawet lepiej, z tej racji, że stał się On człowiekiem. Apostołowie widzieli Go, dotykali, rozmawiali z Nim jak z każdym innym człowiekiem.
Liturgia Kościoła: źródło i szczyt
Podczas wakacji zapewne wielu z was wędrowało po górach. Może zachwyciliście się pięknem krajobrazu roztaczającego się ze szczytów. A może udało się wam dotrzeć do źródeł jakiejś znanej rzeki, do krystalicznie czystej wody, której można się napić bez obaw, że zaszkodzi. Kościół od lat źródłem i szczytem nazywa obrzędy liturgiczne. Pomyślmy dlaczego.
Dołącz do 9-dniowej Nowenny Pompejańskiej!
Kochani czciciele Matki Bożej Pompejańskiej! Przed nami wspaniałe, pompejańskie święto 8 maja. Przygotujmy się na nie, uczestnicząc w wyjątkowej. 9-dniowej nowennie o uzyskanie łask od Matki Bożej Pompejańskiej!
Duchowość chrześcijańska i benedyktyńska
Mianem duchowości chrześcijańskiej można określić całą naszą aktywność wewnętrzną i zewnętrzną, a więc poznawanie, dążenia, decyzje, czyny, o ile ich celem jest oddanie czci i poddanie się Panu Bogu.
Prosta eucharystyczność Maryi
„Przyjdź, Duchu Święty! Zdejmij zasłonę z naszych oczu, abyśmy mogli poznać,
że Jezus jest Panem: Bogiem, który z miłości stał się człowiekiem. Przyjdź, Duchu Święty!
Powal nas na kolana przed Eucharystią, abyśmy uwielbiali i pragnęli chleba,
który stał się żywą miłością, i abyśmy i my stali się żywą miłością. Przyjdź, Duchu Święty!
Uczyń nas zdolnymi do padania w objęcia Maryi, abyśmy od Niej uczyli się:
«Oto jestem» i «Magnificat». Przyjdź, Duchu Święty!” (kard. Angelo Comastri).
Bogarodzica pośrodku pielgrzymującego Kościoła
Jan Paweł II przedstawia Kościół Chrystusowy, nowy Izrael, jako ten, który trwa nieustannie w pielgrzymce do Boga; który cały czas idzie naprzód, nie stoi w miejscu w swojej relacji ze Stwórcą, ale „wśród ucisków świata i pociech Bożych” zdąża ku danej obietnicy, jaką jest zbawienie i życie wieczne.
Charyzmatyk czy mistyk?
Nie zostaliśmy powołani do tego, aby żyć na „zwolnionych obrotach”, lecz do prawdziwego życia w wierze i miłości, czyli życia w Duchu Świętym. Można wprost napisać: do bycia mistykiem, czyli człowiekiem widzącym głębiej i wyraźniej, widzącym Boga zawsze i we wszystkim.
Dziesięć przykazań cz. 3
W niniejszym artykule rozważymy cztery ostatnie przykazania Bożego Dekalogu. Jak czytamy w „Katechizmie Kościoła katolickiego” (KKK), „Siódme przykazanie (>>Nie kradnij<<) zabrania zabierania lub zabierania niesłusznie dobra bliźniego i wyrządzania bliźniemu szkody w jakikolwiek sposób dotyczący jego dóbr”. W innym miejscu czytamy: „Siódme przykazanie zabrania kradzieży, która polega na przywłaszczeniu sobie dobra drugiego człowieka wbrew racjonalnej woli właściciela”. Jako kradzież należy też rozumieć umyślne zatrzymanie rzeczy pożyczonych, oszustwa w handlu, nieoddanie – gdy to możliwe – rzeczy znalezionych, wypłacenie nieuczciwych wynagrodzeń, celowe zawyżanie cen – spekulacje cenami.