„Niechaj Pan raczy sprawić aby wszystko co czynimy było na cześć i chwałę Jego i Najświętszej Panny Maryi, której szkaplerz nosimy.” Św. Teresa od Jezusa.
Św. Klaudiusz de la Colombiere powiedział: „Wszelkie formy naszej miłości do Błogosławionej Dziewicy jakie uzewnętrzniamy nie posiadają tej samej rangi sprawiania Jej przyjemności. Bez cienia wątpliwości brązowy szkaplerz jest najbardziej faworyzowany przez Maryję, a tym samym najbardziej pomaga nam w osiągnięciu Nieba”.
Pierwsza pielgrzymka piesza z Pignataro Maggiore do Pompejów odbyła się 6 maja 1945 roku. Wzięła w niej udział mała grupka osób w podzięce za ocalenie życia podczas II wojny światowej. Będąc w okopach, żołnierze obiecali, że jeśli ocaleją, pójdą pieszo w pielgrzymce dziękczynnej do sanktuarium w Pompejach. I kiedy cali i zdrowi wrócili do domów, postanowili spełnić obietnicę. Boso, z plecakami wypełnionymi kamieniami, udali się w podróż dziękczynną.
Rozmawiamy z ks. Pietro Caggiano, posługującego w sanktuarium w Pompejach, postulatorem procesu kanonizacyjnego bł. Bartola Longo.
Kolejnym punktem na trasie mej zeszłorocznej pielgrzymki, mającej na celu uczczenie stulecia niepodległości naszej Ojczyzny, a zwłaszcza Jej Królowej – Maryi, miało być sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompejach, a także Neapol, w którym, jak już pisałem w numerze 35, objawiła się Ona 14 sierpnia 1608 r. Juliuszowi Mancinellemu, włoskiemu jezuicie.
Rozpoczynamy nowy cykl zatytułowany „Ciekawostki różańcowe”. W każdym artykule będzie ukryta jedna lub więcej ciekawostek związanych z modlitwą różańcową. Zostaną one powiązane z wybranym problemem duchowym, który będziemy rozważać w danym numerze, właśnie przez pryzmat owej ciekawostki. Dzięki temu poznamy różaniec jako odpowiedź na duchowe trudności, z jakimi się zmagamy. W tym numerze zastanowimy się nad tym, czym jest „szybka religijność” i jak można przeciwdziałać duchowemu lenistwu.
Jak pamiętamy, film o Michale Archaniele przedstawia objawienia wymienione w książce „Wielkość św. Michała Archanioła”. Po zakończeniu zdjęć w Europie południowej i zachodniej, zadaliśmy sobie pytanie: czy to możliwe, aby Michał Archanioł objawiał się w tylu krajach z pominięciem Polski?
W kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ain-Karim w pobliżu Jerozolimy znajduje się grób, na płycie którego wyryty jest napis: „Ojciec Maria”, zaś na cokole figury Niepokalanej: „Maryjo, pamiętaj o swoim synu, który jest słodką i chwalebną zdobyczą Twojej miłości”.
Cztery lata temu otrzymałam po raz pierwszy zaproszenie do więzienia, by podzielić się świadectwem o modlitwie różańcowej. Za każdym razem jest to dla mnie wyjątkowe i ubogacające doświadczenie. Jestem przekonana, że o wiele więcej sama otrzymuję w czasie spotkań z więźniami, niż mogę dać.
Scena nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję przynależy do grupy wydarzeń bezpośrednio poprzedzających przyjście na świat Zbawiciela. Można rzec, że Jezus na ziemi już się pojawił, ponieważ był przecież w łonie swej Matki. Elżbieta odwiedziny Maryi odebrała jako wielki zaszczyt. Postać tak bardzo przez nas znana jest przez ewangelistę dość skromnie opisana.
Niegdyś w każdym kościele znajdowały się balaski, takie specjalne balustrady, oddzielające prezbiterium od nawy świątyni. Przed komunią świętą ministrant nakrywał je białym płótnem niczym obrusem. Przystępujący do Stołu Pańskiego klękali i w skupieniu przyjmowali Eucharystię, aby następnie powrócić na swoje miejsce i pogrążyć się w głębokiej adoracji.
Chcę złożyć świadectwo z mojej pierwszej nowenny pompejańskiej, którą odmówiłam kilka lat temu, gdy zaczęło się rozpadać małżeństwo mojego syna. Kilka miesięcy po ślubie synowa wyprowadziła się. Sytuacja była na tyle poważna, że każde z nich chciało rozwodu.
Sanktuarium w Pilźnie jest miejscem, gdzie spotykają się dwie wielkie tradycje maryjne. Pierwsza związana jest z zakonem augustianów, którzy umieścili w swej świątyni wspaniały wizerunek Maryi i obdarzyli ją mianem Matki Bożej Pocieszenia. Ich dzieło kontynuują od niemal 180 lat karmelici, wzbogacając augustiańskie dziedzictwo szkaplerzną duchowością własnego zakonu.
Popularne jest przekonanie, że przykazania człowieka bardzo ograniczają – nic mi nie wolno, wszystko jest zabronione, to czy tamto jest grzechem, a przecież mamy prawo do wolności. Święty Paweł, odnosząc się do tego wątku, stwierdza krótko: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę” (1 Kor 6,12).
Pierwszego maja obchodzone jest wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika. W naszym Kościele katolickim wspomnienie św. Józefa obchodzone jest dwa razy w roku – 19 marca jako Oblubieńca Matki Bożej, a 1 maja – jako wzór i patrona ludzi pracy. Jego postać znana jest z przekazów Ewangelii, chociaż na jej kartach nie wypowiedział ani słowa.
„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (Mt 6,1).
Porozmawiajmy dzisiaj o pobożności. Czym jest prawdziwa pobożność? Kogo możemy nazwać człowiekiem pobożnym?
