„Każda rodzina ma być żywym sanktuarium, którego zewnętrznym znakiem jest godne miejsce w domu poświęcone Matce Bożej.
Z tego miejsca działa Ona jako Wychowawczyni i Pośredniczka łask. Matka Boża troszczy się, aby atmosfera religijna napełniała cały dom, umacniała więź między ojcem i matką, przenikała do serc ich dzieci i wnuków”.
Liczne wspólnoty pobożnościowe zakładane dla propagowania określonych nurtów duchowości lub kształtujące się wokół zgromadzeń zakonnych przyjmowały zazwyczaj konkretny wizerunek Matki Bożej jako własny symbol konsolidujący wiernych i ułatwiający propagowanie określonych treści.
Duch Święty obdarzył ks. Józefa Kentenicha (1885-1968) charyzmatem ojcostwa. Jako gorliwy kapłan stał się on ojcem i wychowawcą dla ludzi różnego stanu, wieku oraz zawodu, jak też i wielorakich narodów i kultur.
„Weźcie obraz Matki Bożej i dajcie jej honorowe miejsce w waszym domu. To miejsce stanie się miniaturą sanktuarium, gdzie ten łaskami słynący obraz dowiedzie mocy swojego działania poprzez stworzenie świętej rodziny i formowanie świętych jej członków” – powiedział sługa Boży Józef Kentenich.
Józef Kentenich urodził się 16 listopada 1885 r. w Gymnich koło Kolonii. Po ukończeniu gimnazjum w 1904 roku wstąpił do pallotynów, a w 1910 przyjął święcenia kapłańskie. Na początku pracował jako nauczyciel, a następnie wychowawca w niższym seminarium duchownym pallotynów w Schönstatt (czyt. Szensztat). Na podstawie zdobytych doświadczeń i obserwacji postanowił udoskonalić obowiązujące metody wychowawcze.
Ksiądz Krzysztof Winkler od dziesięciu lat jest proboszczem w Suszcu, parafii w archidiecezji katowickiej. To właśnie tam zetknął się z nowenną pompejańską. W rozmowie z „Królową Różańca Świętego” opowiada, jak ta niezwykła modlitwa wpływa na życie jego i parafii św. Stanisława, którą się opiekuje.