Zobaczmy, co w nowym wydaniu „Królowej Różańca Świętego”!
„Znak opieki Maryi” – Stanisława Gamrat
Święty Klaudiusz de la Colombiere powiedział: „Wszelkie formy naszej miłości do Błogosławionej Dziewicy, jakie uzewnętrzniamy, nie posiadają tej samej rangi sprawiania jej przyjemności. Bez cienia wątpliwości, brązowy szkaplerz jest najbardziej faworyzowany przez Maryję, a tym samym najbardziej pomaga nam w osiągnięciu nieba”. Sama Matka Boża zdaje się potwierdzać te słowa i w najważniejszych dla nas objawieniach, a więc w Lourdes (16 lipca 1858 r – w uroczystość szkaplerza świętego) i w Fatimie (13 października 1917 r.) ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna.
„Pątnicy z Pignataro” – Marek Woś
Pierwsza pielgrzymka piesza z Pignataro Maggiore do Pompejów odbyła się 6 maja 1945 roku. Wzięła w niej udział mała grupka osób w podzięce za ocalenie życia podczas II wojny światowej. Będąc w okopach, żołnierze obiecali, że jeśli ocaleją, pójdą pieszo w pielgrzymce dziękczynnej do sanktuarium w Pompejach. I kiedy cali i zdrowi wrócili do domów, postanowili spełnić obietnicę. Boso, z plecakami wypełnionymi kamieniami, udali się w podróż dziękczynną.
„Poświęcił życie” – wywiad z ks. prałatem Pietro Caggiano
„Marsz dla Królowej Polski cz. 4: Neapol i Pompeje – Krzysztof Jędrzejewski
Kolejnym punktem na trasie mojej zeszłorocznej pielgrzymki, mającej na celu uczczenie stuleciam niepodległości naszej Ojczyzny, a zwłaszcza jej Królowej – Maryi, miało być sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompejach, a także Neapol, w którym 14 sierpnia 1608 r. objawiła się ona Juliuszowi Mancinellemu, włoskiemu jezuicie. W czasie, gdy akurat odmawiał Litanię loretańską, ukazała mu się i poleciła, by nazywał Ją Królową Polski, bo „naród ten bardzo umiłowała i wielkie rzeczy dla niego zamierza”. Wieść o tym objawieniu dała początek temu, że dzisiaj Maryja jest czczona jako nasza Królowa.
„Ciekawostki różańcowe, cz. 1 – Szybka religijność, albo jak pokonać duchowe lenistwo” – Patrycja Pierzynka
Rozpoczynamy nowy cykl zatytułowany „Ciekawostki różańcowe”. W każdym artykule będzie ukryta jedna lub więcej ciekawostek związanych z modlitwą różańcową. Zostaną one powiązane z wybranym problemem duchowym, który będziemy rozważać w danym numerze, właśnie przez pryzmat owej ciekawostki. Dzięki temu poznamy różaniec jako odpowiedź na duchowe trudności, z jakimi się zmagamy. W tym numerze zastanowimy się nad tym, czym jest „szybka religijność” i jak można przeciwdziałać duchowemu lenistwu.
„Anieskim szlakiem: Pobiedziska” – Marek Woś
Jak pamiętamy, film o Michale Archaniele przedstawia objawienia wymienione w książce „Wielkość św. Michała Archanioła”. Po zakończeniu zdjęć w Europie południowej i zachodniej, zadaliśmy sobie pytanie: czy to możliwe, aby Michał Archanioł objawiał się w tylu krajach z pominięciem Polski?
„Zwycięstwo Maryi. Alfons Ratisbonne” – ks. Orchowski
W kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ain-Karim w pobliżu Jerozolimy znajduje się grób, na płycie którego wyryty jest napis: „Ojciec Maria”, zaś na cokole figury Niepokalanej: „Maryjo, pamiętaj o swoim synu, który jest słodką i chwalebną zdobyczą Twojej miłości”.
„Bo byłem w więzieniu…” – Magdalena Buczek
Cztery lata temu otrzymałam po raz pierwszy zaproszenie do więzienia, by podzielić się świadectwem o modlitwie różańcowej. Za każdym razem jest to dla mnie wyjątkowe i ubogacające doświadczenie. Jestem przekonana, że o wiele więcej sama otrzymuję w czasie spotkań z więźniami, niż mogę dać.
„Kobiety w Biblii cz. VIII: Elżbieta” – Andrzej Jędrzejewski
Scena nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję przynależy do grupy wydarzeń bezpośrednio poprzedzających przyjście na świat Zbawiciela. Można rzec, że Jezus na ziemi już się pojawił, ponieważ był przecież w łonie swej Matki. Elżbieta odwiedziny Maryi odebrała jako wielki zaszczyt. Postać tak bardzo przez nas znana jest przez ewangelistę dość skromnie opisana.
„Pan idzie z nieba…” – Izabela Marciniak
Zielem, kwiatami ścielcie Mu drogi,
Którędy Pańskie iść będą nogi!
I okrzyknijcie na wszystkie strony:
„Pośród nas idzie Błogosławiony!”
Świadectwa różańca i nowenny pompejańskiej
Chcę złożyć świadectwo z mojej pierwszej nowenny pompejańskiej, którą odmówiłam kilka lat temu, gdy zaczęło się rozpadać małżeństwo mojego syna. Kilka miesięcy po ślubie synowa wyprowadziła się. Sytuacja była na tyle poważna, że każde z nich chciało rozwodu. Poczułam się bezradna, gdyż wszelkie podejmowane przeze mnie próby pogodzenia ich kończyły się kłótnią i obwinianiem mnie, że nie powinnam się wtrącać, bo to ich sprawa.
„Pilznieńska Matka Pocieszenia” – Szymon Wilk
Sanktuarium w Pilźnie jest miejscem, gdzie spotykają się dwie wielkie tradycje maryjne. Pierwsza związana jest z zakonem augustianów, którzy umieścili w swej świątyni wspaniały wizerunek Maryi i obdarzyli ją mianem Matki Bożej Pocieszenia. Ich dzieło kontynuują od niemal 180 lat karmelici, wzbogacając augustiańskie dziedzictwo szkaplerzną duchowością własnego zakonu.
„Przykazania Boże” – dr Robert Bryl
W poprzednim numerze przybliżyliśmy pokrótce 5 warunków dobrej spowiedzi świętej. Wspomnieliśmy, że rachunek sumienia należy czynić na podstawie 10 przykazań Bożych i 5 przykazań kościelnych. W kilku najbliższych numerach omówimy każde z tych przykazań po kolei. Zanim jednak to nastąpi, kilka uwag wstępnych.
„Niezwykła szata cnót” – Lidia Wajdzik
Pierwszego maja obchodzone jest wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika. W naszym Kościele katolickim wspomnienie św. Józefa obchodzone jest dwa razy w roku – 19 marca jako Oblubieńca Matki Bożej, oraz 1 maja – jako wzór i patrona ludzi pracy. Jego postać znana jest z przekazów Ewangelii, chociaż na jej kartach nie wypowiedział ani słowa…
„Przybytek sławny pobożności”
Porozmawiajmy dzisiaj o pobożności. Czym jest prawdziwa pobożność? Kogo możemy nazwać człowiekiem pobożnym? Czy człowiek pobożny to taki, który długie godziny potrafi spędzić na modlitwie, w kościele parafialnym nie opuści żadnego nabożeństwa przez 7 dni w tygodniu? A może pobożny jest ten, kto zna niemal na pamięć Pismo Święte, potrafi cytować z pamięci wersety na każdy temat? Może w końcu pobożność oznacza kogoś, kto stara się za nic w świecie nie przekroczyć żadnego z przykazań, w piątek nie dotknie mięsa, hojnie sypie groszem na kościelną tacę, aktywnie udziela się we wszystkich parafialnych akcjach charytatywnych.