Zazwyczaj pod koniec grudnia każdy z nas robi pewne podsumowanie i ocenia, jaki był mijający właśnie rok. Ale równocześnie myślimy już o tym, co przyniosą nadchodzące miesiące. Mamy nawet konkretne plany i postanowienia. Tak dzieje się także we wspólnocie „Podwórkowych Kół Różańcowych Dzieci”.
Zastanawiamy się nad tym, co zrobić w kolejnym roku formacji, aby jeszcze skuteczniej odpowiedzieć na wezwanie Maryi do modlitwy różańcowej.
Różaniec – najlepsza modlitwa na Nowy Rok
Ulubionym miesiącem dla wszystkich modlących się na różańcu jest oczywiście październik. Dla PKRD październik 2014 roku był wyjątkowy. Pierwszego dnia tego różańcowego miesiąca, we wspomnienie naszej patronki, św. Teresy od Dzieciątka Jezus, otrzymaliśmy list od ks. abpa Wiktora Skworca, metropolity katowickiego. Wyraził w nim radość z istnienia PKRD na terenie archidiecezji katowickiej oraz pobłogosławił temu dziełu, „jako dobrze osadzonemu w duchowości chrześcijaństwa i pobudzonemu przez Ducha Bożego do wypłynięcia na głębię”. Hierarcha zachęcił nas także do szczególnej jedności z dziełem Żywego Różańca i dołączenia do intencji, w których codziennie odmawiamy różaniec, intencji Apostolstwa Modlitwy, czyli Papieskiej Intencji Ogólnej i Papieskiej Intencji Misyjnej.
Metropolita swoim listem sprawił nam wielką radość i zmotywował do działania z jeszcze większym zapałem. Ufamy, że dzięki zachęcie do tworzenia więzi z dziełem Żywego Różańca powstanie wielka różańcowa rodzina. Łączy nas Maryja i odmawiany codziennie różaniec, niezależnie od tego, w jakiej wspólnocie różańcowej jesteśmy i ile mamy lat. To, że jednoczymy się duchowo na modlitwie, jest bardzo ważne. Modlitwa ta ma wielką moc! Mamy przecież wspólny cel: chcemy przez różaniec wypraszać potrzebne łaski dla Kościoła, naszej Ojczyzny, a w szczególny sposób modlić się o pokój na świecie i o nawrócenie grzeszników. Również każdy z nas doświadcza na co dzień wstawiennictwa i pomocy Maryi. We wspólnocie modlimy się także za siebie nawzajem, co pozwala nam odczuć duchowe wsparcie ze strony innych. Piękne jest to, że wielu rodziców lub dziadków dzieci zapisanych do PKRD, należy do Róż Różańcowych lub innych wspólnot o duchowości maryjnej. Modlitwa różańcowa jest więc w tych rodzinach przekazywana z pokolenia na pokolenie i przynosi wspaniałe owoce.
Łączy nas Maryja i odmawiamy codziennie Różaniec
Drugą październikową radością było utworzenie przy parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kielcach, Diecezjalnego Centrum PKRD. Zostało ono uroczyście zainicjowane 12 października, podczas Regionalnego Spotkania PKRD, które odbyło się w tej parafii. Z tej okazji specjalny dekret wydał ordynariusz diecezji kieleckiej, ks. bp Kazimierz Ryczan, w którym pobłogosławił temu dziełu. Moderatorem powstałego centrum został ks. Łukasz Krysmalski, salezjanin, który od prawie dwóch lat prowadzi PKRD przy tamtejszej parafii. Teraz w salezjańskim kościele raz w miesiącu odbywają się spotkania, na które zapraszani są członkowie PKRD z terenu diecezji kieleckiej. Dzieci modlą się wtedy przez wstawiennictwo św. Jana Bosko – jednego z naszych patronów – za rodziców, wychowawców, nauczycieli i katechetów. Później mają też czas na zabawę i rozmowę. To bardzo cenna inicjatywa, dzięki której poszczególne koła działające w diecezji, pozostają ze sobą w stałym kontakcie, mogą jeszcze aktywniej działać i rozwijać się. Z pewnością modlitwa zanoszona przez dzieci, które tam się gromadzą, będzie przynosiła wielkie owoce.
Te wydarzenia zachęcają nas do działania. Rozpoczynamy kolejny rok z nowymi siłami i zapałem. Jesteśmy wdzięczni Maryi za Jej nieustanną troskę o PKRD, które cały czas się rozwijają. To Ona nas prowadzi i wyznacza drogę. Wierzymy, że będzie wypraszała każdemu z nas potrzebne łaski, abyśmy umacniali swoją wiarę i miłość do Boga oraz wytrwale odmawiali różaniec i z odwagą szerzyli tę modlitwę. A naszym największym pragnieniem jest, by jak najwięcej osób z miłością odpowiedziało na wezwanie Maryi do modlitwy różańcowej i zawierzyło Jej swoje życie. Niech więc rodzice i dziadkowie zachęcają do modlitwy najmłodszych, a dzieci – swoich rówieśników i bliskich. Przez nasze odważne i radosne apostołowanie przyczynimy się do przemiany świata i ludzkich serc, aby zostały wypełnione Bożą miłością i pokojem.