Dla Johna Newmana Duch Święty stoi u początku życia wszelkiego stworzenia i jest jego przyczyną sprawczą oraz formalną. Jak pisał w jednym ze swoich kazań parafialnych: „Błogosławiony Duch (…) zawsze był ukrytą Obecnością Boga w stworzeniu: źródłem życia pośród chaosu, nadającym formę i porządek temu, co na początku było bezkształtne i puste (…). Jest szczególnie nazywany Duchem «życiodajnym», będąc (niejako) Duszą o uniwersalnej naturze oraz Siłą człowieka i zwierzęcia”.
Od czasu tchnięcia iskry Bożej w istoty żywe Bóg nieustannie podtrzymuje je w istnieniu, tak że Duch jest „Podporą” tego istnienia. Wszystko, co piękne, świadczy o Bożej interwencji, ponieważ „Duch przenika Ziemię, strumień i powietrze”. W swej kreatywności Duch ten jest odpowiedzialny w naturze za „kształty, stroje wciąż nowe, kolor, zapach, smak i dźwięk”, w umysłach ludzi zaś za umiejętność uchwytywania sedna rzeczy oraz odkrywania nadzwyczajnych idei.
Charakterystyka działania Ducha Świętego
Działanie Ducha Świętego Newman określał jako „łaskawe” i „miłosierne”. Takie było ono wobec Ludu Izraela, kiedy objawił się jako Duch Mądrości, udzielając mu intelektualnych darów: pouczenia i prorokowania (zob. Wj 31,3-6, Ne 9,20, Lb 11,25). Duch był dla niego „Przewodnikiem wiary” oraz „wewnętrznym Światłem”. Jednak chrześcijanie dostępują jeszcze większego przywileju, dzięki łasce chrztu i Eucharystii.
Zamów to wydanie i wspieraj katolickie czasopisma!
Numer 62. Tematem numeru jest Duch Święty, rodzina Ulmów, Święta Anna i jej sanktuarium na Górze św. Anny. Ponadto: Julianną Wyszyńska, św. Katarzyna ze Sieny, glosolalia, Józef Bilczewski, Karol Antoniewicz. 60 stron.
Jedynie Duch Święty, jego zdaniem, daje poczucie harmonii, wolności i pełni radości (por. J 15,11), ponieważ jest Pokojem, a pokój to czysta wolność i radość, niezmącona przez okoliczności zewnętrzne. Człowiek posłuszny natchnieniom Ducha Świętego daje kształtować Mu swoje serce, tak iż odznacza się ono prostotą oraz promieniującym na innych ciepłem. Taka osoba może kierować się intuicją, ponieważ jest poruszana od wewnątrz mieszkającym w niej Duchem. Inni zaś, którzy oddalili się od Boga, zmuszeni są wypatrywać na zewnątrz odległego światła, tj. śladu Boga, który rozświetli drogę ich życia.