Tchnienie i kreatywność. John Newman o Duchu Świętym

Dla Johna Newmana Duch Święty stoi u początku życia wszelkiego stworzenia i jest jego przyczyną sprawczą oraz formalną. Jak pisał w jednym ze swoich kazań parafialnych: „Błogosławiony Duch (…) zawsze był ukrytą Obecnością Boga w stworzeniu: źródłem życia pośród chaosu, nadającym formę i porządek temu, co na początku było bezkształtne i puste (…). Jest szczególnie nazywany Duchem «życiodajnym», będąc (niejako) Duszą o uniwersalnej naturze oraz Siłą człowieka i zwierzęcia”.

Od czasu tchnięcia iskry Bożej w istoty żywe Bóg nieustannie podtrzymuje je w istnieniu, tak że Duch jest „Podporą” tego istnienia. Wszystko, co piękne, świadczy o Bożej interwencji, ponieważ „Duch przenika Ziemię, strumień i powietrze”. W swej kreatywności Duch ten jest odpowiedzialny w naturze za „kształty, stroje wciąż nowe, kolor, zapach, smak i dźwięk”, w umysłach ludzi zaś za umiejętność uchwytywania sedna rzeczy oraz odkrywania nadzwyczajnych idei.

Charakterystyka działania Ducha Świętego

Działanie Ducha Świętego Newman określał jako „łaskawe” i „miłosierne”. Takie było ono wobec Ludu Izraela, kiedy objawił się jako Duch Mądrości, udzielając mu intelektualnych darów: pouczenia i prorokowa­nia (zob. Wj 31,3-6, Ne 9,20, Lb 11,25). Duch był dla niego „Przewodnikiem wiary” oraz „wewnętrznym Światłem”. Jednak chrześcijanie dostępują jeszcze większego przywileju, dzięki łasce chrztu i Eucharystii.

To tylko fragment artykułu…

To wydanie jest wciąż dostępne. Aby przeczytać cały tekst, zamów czasopismo w wersji drukowanej albo zapisz się do naszego biuletynu, a wtedy otrzymasz darmowy dostęp.

Zapisz się tutaj:

Imię

Email

Akceptuję regulamin i wyrażam zgodę na przetwarzanie danych

Jedynie Duch Święty, jego zdaniem, daje poczucie harmonii, wolności i pełni radości (por. J 15,11), ponieważ jest Pokojem, a pokój to czysta wolność i radość, niezmącona przez okoliczności zewnętrzne. Czło­wiek posłuszny natchnieniom Ducha Świętego daje kształtować Mu swoje serce, tak iż odznacza się ono prostotą oraz promieniującym na innych ciepłem. Taka osoba może kierować się intuicją, ponieważ jest poruszana od wewnątrz mieszkającym w niej Duchem. Inni zaś, którzy oddalili się od Boga, zmuszeni są wypatrywać na zewnątrz odległego świa­tła, tj. śladu Boga, który rozświetli drogę ich życia.