Chyba każdy z nas spotkał kiedyś siostrę zakonną. Kiedy myślimy o kobiecym życiu oddanym Bogu, zwykle to one pojawiają nam się przed oczyma. Jednak świat osób konsekrowanych nie kończy się na zakonnicach. W ukryciu i cichości żyją członkinie instytutów świeckich. Mieszkają w swoich domach i środowiskach, prowadząc jednak działania wspólnotowe i podlegając instytutowym przełożonym. Obok tych wspólnot, zakonnych i instytutowych, Kościół konsekruje osoby żyjące w tzw. indywidualnych formach życia – pustelnice i dziewice. Te ostatnie realizują najstarszy, sięgający pierwszych wieków Kościoła sposób oddania życia Bogu.
powołanie
Z cienia wieków
W Polsce jest nas ponad 300. Mieszkamy w zwykłych domach – przy rodzinie albo samotnie. Ubieramy się zwyczajnie. Pracujemy w szkołach, szpitalach, urzędach… Żyjemy w świecie, ale nie dla świata. Niczym szczególnym się nie wyróżniamy, a jednak jesteśmy inne – łączą nas oblubieńcza konsekracja i zaślubiny z Jezusem Chrystusem…
Czy bł. Bartolo Longo jest Twoim patronem?
Żyjemy w czasach, w których przykład świętych jest szczególnie potrzebny. I nieprzypadkowo wiele osób zadaje sobie pytanie, jak żyć, aby zostać świętym. Jaka jest moja droga do świętości? Mamy swoich ulubionych świętych. Łatwo zauważyć, że punktem odniesienia są dla nas święci o wielkim heroizmie ducha, czyniący nadzwyczajne znaki za życia: św. o. Pio, św. Szarbel, św. Rita, św. Jan Paweł II, a ostatnio sł. B. o. Dolindo. Ich pobożność odznaczała się szczególnymi cnotami i cierpieniem. Nie byli oni męczennikami. Ich świętość budowała praca nad sobą dniami, miesiącami i latami; mozolny wysiłek w codziennym uświęcaniu. Taka właśnie droga jest udziałem większości z nas.
