Barwa jest mową malarza, harmonijne dźwięki muzyki: – słowami wyrażającymi myśl kompozytora, – cała przyroda jest pismem Boga do ludzi, – a przedziwna celowość, jaka panuje – prawdziwie Boską na niej pieczęcią. Kto zgłębia tajemnice przyrody, – tym dokładniejszego nabiera przekonania o wielkości Boga. Dlatego najsławniejsi przyrodnicy byli ludźmi prawdziwie wierzącymi – rzetelna nauka
prowadziła do Boga. Wśród nich był Ludwik Pasteur.
Kapłan, misjonarz i pisarz odpowiadający na duchowe potrzeby współczesnych mu ludzi, założyciel nowego zgromadzenia. Oddany bez reszty Maryi i szerzeniu Jej saletyńskiego orędzia. Ksiądz Berthier często powtarzał swoim duchowym synom: „Moje dzieci! Mamy wszystko od Maryi, więc konsekwentnie wszystko powinniśmy Jej oddać”.
W krótkim, pełnym modlitwy, cierpień i heroicznych wyrzeczeń życiu jej pocieszeniem była Maryja. Miała z Nią niezwykle zażyłą więź. Uczyła innych modlitwy różańcowej, którą nazywała „szyciem sukni dla Matki Bożej”. Znana jest jako jedna z najbardziej „różańcowych” świętych dominikańskich.
Czterdzieści dwa lata temu, 26 sierpnia 1978 r., patriarcha Wenecji Albino Luciani został wybrany na papieża i przybrał imię Jan Paweł I. Urodził się on 17 października 1912 r. w Forno di Canale w wielodzietnej biednej rodzinie robotniczej. Ojciec Giovanni był antyklerykałem. Gdy Albino miał 11 lat, mimo oporów ojciec wyraził zgodę na to, by syn wstąpił do seminarium. 7 lipca 1935 r. przyjął on święcenia kapłańskie. Wtedy Albino został skierowany do rodzinnej miejscowości do pracy duszpasterskiej jako wikary, a w 1937 r. otrzymał stanowisko wicerektora seminarium w rodzinnej diecezji. Następnie osiągnął nominację na wikariusza generalnego diecezji Belluno.
„O najsłodszy Jezu, zniszcz we mnie wszystko, co jest złem, niech to wszystko złe obumrze. Zniszcz we mnie wszystko, co jest występne i samowolne. Wyniszcz wszystko, co Ci się nie podoba we mnie, usuń wszystko, co jest moje własne. Daj mi prawdziwą pokorę, prawdziwą cierpliwość i prawdziwą miłość. Użycz mi doskonałego panowania nad moim językiem”.
Kard. John Henry Newman (1801–1890) – nowy święty Kościoła katolickiego.
Przed nami ostatnie spotkanie z cyklu poświęconego wychowaniu z udziałem modlitwy różańcowej. Patronuje mu św. Urszula Ledóchowska. Jan Paweł II wyniósł ją na ołtarze w 2003 roku, a sześć lat później Senat naszego kraju, w związku z obchodami 70. rocznicy śmierci Urszuli, wskazał nam ją jako wzór patriotyzmu. Wspominamy o tym, by podkreślić, że święta za życia umiłowała dwie ojczyzny – ziemską i niebieską. W drodze do tej drugiej towarzyszyło jej imię Maria, które przyjęła, składając śluby zakonne.
Nigdy jeszcze ludzkość nie rozporządzała tak gigantycznymi zdobyczami techniki i nauki, ale też nigdy jeszcze takim lękiem i pustką nie przejmowała ją myśl o jutrze, jak w minionym i obecnym wieku.
Tym powiewom nowych prądów uległ młody Japończyk, Tagashi Nagai.
Światowej sławy kompozytor – Józef Haydn (1732–1809), jeden z trzech wielkich kompozytorów epoki klasycznej, prawie codziennie odmawiał różaniec i często brał różaniec do ręki, zwłaszcza gdy miał trudności w kompozycji nowych utworów. Pewnego razu w rozmowie ze swymi przyjaciółmi opowiadał, kiedy mu się najlepiej pracuje. Jedni mówili, że po mocnej kawie, inni – że po koniaku.
