„Opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”. (Mt 19, 5-6) Kiedy Pan Bóg stworzył pierwszego człowieka – mężczyznę Adama, nie był on szczęśliwy, mimo że mieszkał w raju i miał wszystko, czego potrzebował do życia. Dokuczała mu samotność, której nie mogło zaspokoić żadne ze stworzeń. Dlatego otrzymał człowiek od Pana Boga towarzyszkę i żonę, czyli Ewę. Oboje nawzajem się uzupełniali i razem stanowili jedną całość.
Z woli Boga ludzie dobierają się w pary, aby razem żyć, wychowywać potomstwo i wspierać się wzajemnie w trudnych chwilach. Jednakże nie zawsze i nie wszystkie związki kobiety i mężczyzny uważane są za dobre i miłe Bogu. Według nauki Kościoła prawo do wspólnego pożycia mają wyłącznie małżeństwa i to małżeństwa sakramentalne.
Czym się różni ślub zawarty w Kościele od tego w urzędzie?
Małżeństwo jako trwały związek mężczyzny i kobiety funkcjonuje i znany jest na całym świecie i w różnych religiach. Tylko w chrześcijaństwie uważany jest jednak za sakrament, który zostaje uświęcony obecnością Boga. Mąż i żona zapraszają Go do swojej wspólnoty, wierząc, że Pan pomoże w rozwiązywaniu kłopotów i problemów, których w życiu na pewno będzie bardzo wiele.
Aby wytrwać w postanowieniach miłości, wierności, uczciwości małżeńskiej i trwania wspólnie aż do śmierci konieczne są wzajemny szacunek i zaufanie. Bo jeśli ich zabraknie, zaczynają się problemy małżeńskie. Najpierw mniejsze, potem coraz bardziej poważne. Dlatego też tak ważny jest czas narzeczeństwa, wzajemne poznawanie się, by mieć pewność, że wybrana osoba jest tą, której warto zaufać i wspólnie dzielić los. Ważne jest też wyznawanie tych samych wartości i priorytetów, także religii. Pary, które od samego początku nie mają takiego nastawienia do zawieranego małżeństwa, znacznie częściej narażone są na kryzysy, kłótnie, a bywa też i rozstanie.
Zamów to wydanie "Królowej Różańca Świętego"!Miłość małżonków ma być na wzór miłości Chrystusa do Kościoła – wierna, ofiarna, bezwarunkowa, a dobro małżonka i rodziny stawiane zawsze ponad własne zachcianki i wygodę.
W Kościele nie ma rozwodów. Nie ma też, jak niektórzy mówią, unieważnienia małżeństwa. Jeśli istnieją poważne wątpliwości, czy małżeństwo zostało zawarte zgodnie z prawem kanonicznym, wtedy sąd biskupi może orzec jego nieważność. Ale znaczy to, że sakrament od samego początku był nieważny, i że ta kobieta i ten mężczyzna nigdy przed Bogiem nie byli małżeństwem. „Każdy, kto oddala swoją żonę – poza wypadkiem nierządu – naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa” (Mt 5, 32).
Jezus uświęcił swoją obecnością wesele w Kanie Galilejskiej, gdzie na prośbę Matki uczynił pierwszy cud.
Na koniec mała ciekawostka-zagadka: kto w Kościele udziela ślubów? Nie, nie ksiądz. Sakramentu małżeństwa żona i mąż udzielają sobie nawzajem, a kapłan jest z ramienia Kościoła świadkiem zawarcia związku sakramentalnego i udziela błogosławieństwa.
Znakiem widocznym sakramentu małżeństwa są obrączki, które mąż i żona powinni nosić na co dzień.
