Rozważania tajemnic różańca wg bł. Bartola Longo, apostoła różańca i autora nowenny pompejańskiej. Rozważania pochodzą z książki „Nabożeństwo dwudziestu sobót„.
Tajemnice radosne
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Rozważ, duszo moja, z jednej strony, wielką godność i zasługi Matki Bożej, z drugiej, jej wielką pokorę. To Bóg stworzył Niepokalaną, która miała zostać Matką. Od momentu jej poczęcia rosła w niej świętość ponad wszelkie szczyty.
Nawiedzenie świętej Elżbiety
Rozważ, jak Maryja pozdrowiła Elżbietę. Prawdziwe miłosierdzie troszczy się o potrzeby innych, bez otrzymania korzyści doczesnych. Jeżeli miłosierdzie Boże nie troszczyłoby się o nas każdego dnia, czy poznalibyśmy Boga? Czy myślelibyśmy o nim?
Narodzenie Pana Jezusa
Spójrz, duszo moja, Królowa nieba i ziemi. Ona zawija Stworzyciela świata w ubogie sukienki i kładzie go w żłobie, który jest jego kołyską. Woła swojego małżonka i wraz z nim oddaje pierwszą i najczystszą cześć, jaką kiedykolwiek ziemia mu uczyniła. Radujmy się wraz z Matką Bożą i św. Józefem. Wraz z nimi wychwalajmy Pana! Naśladujmy ich ubóstwo, zaufanie, cierpliwość, podporządkowanie i wierność planom Opatrzności Bożej.
Ofiarowanie Jezusa w świątyni
Rozważ, duszo moja, jak Symeon błogosławi Maryi i przepowiada jej cierpienia oraz śmierć Jezusa: „A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Maryja będzie musiała zobaczyć Serce Syna przebite włócznią, a jej będzie przebite bólem. O, wielki Boże, czy nie wystarczyłoby, aby Maryja musiała przeżyć te okrutne chwile bez wspominania o tym 33 lata wcześniej?
Odnalezienie Jezusa w świątyni
Z jakim trudem, pokorą i doskonałością Maryja i Józef przyjmowali posłuszeństwo od swojego Syna, wiedząc że jest ich Stworzycielem. Józef jako głowa rodziny był szanowany przez Maryję i Syna Bożego, a ta władza czyniła go bardziej pokornym: widział Boga posłusznego prostemu cieśli. Maryja wiedziała, że nakazując coś Synowi, wypełnia wolę Bożą. Jezus był posłuszny im obojgu w ciszy, z szacunkiem i radością. Oto najdoskonalsze posłuszeństwo, jakie widział świat.
Tajemnice światła
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Ludziom wydaje się, że Jezus Chrystus, który przyszedł, by odkupić ludzkość, stracił trzydzieści lat swojej misji na daremną pracę w ciemnym warsztacie na Wschodzie, nie poświęciwszy aktywnej działalności więcej niż trzy lata. Jednakże, jak pisze św. Augustyn, Jezus Chrystus spędził trzydzieści lat na wypełnianiu największej i najszlachetniejszej powinności, jaką posiada ludzkość: powinności, którą ludzkość miniona, dzisiejsza i ta, która ma przyjść, nie wypełnia – uwielbienie Boga.
Objawienie się Pana Jezusa w Kanie Galilejskiej
Łaska przenika duszę, która wzywa Maryję. Tam, gdzie jest Maryja, tam jest łaska. Dlatego Maryja nie może rozdzielić się z Jezusem, a o Jezusie nie można nigdy myśleć z pominięciem Maryi. Dziecko nie może przecież widzieć się gdzie indziej niż w ramionach matki, która je obejmuje. Jezus chciał chwały swojej Matki. Ona jest magnesem dla serc, przynętą dla zagubionych dusz. Przyciąga je do Serca swojego Syna, by otrzymały wybaczenie i łaskę.
Głoszenie królestwa i wzywanie do nawrócenia
Niestety! Stosunki łączące człowieka z Bogiem są zupełnie inne od tych, które łączą człowieka z człowiekiem! Człowiek stawia sobie za cel rodzinę, ojczyznę, naród, zapominając, że kryterium i celem stworzenia człowieka jest nie człowiek, lecz Bóg. Ziemia jest azylem, ojczyzną zaś niebo. Tu jest początek, tam jest korona: „Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść” (Hbr 13, 14). Musimy tęsknić za przyszłym miastem.
Przemienienie Pańskie na górze Tabor
Różnica między rozważaniem a kontemplacją polega na tym, że to pierwsze odbywa się poprzez myślenie i dlatego nazywa się modlitewną rozmową, drugie zaś nie wymaga pracy myślowej, nazywa się je więc modlitewnym odpoczynkiem lub modlitewnym trwaniem, ponieważ dusza odpoczywa w Bogu, niczym w miejscu, do którego dążyła i w którym odnajduje spełnienie swoich pragnień.
Ustanowienie Eucharystii
Poprzez komunię świętą Jezus nie tylko ożywia w nas swoje tajemnice, ale daje nam siłę, by czerpać z nich słuszną naukę. To łaska, bez której Ewangelia jest dla nas jasnym, lecz chłodnym, zimowym dniem, a nie wiosną, w której rozkwitają najwspanialsze kwiaty cnót i jaśnieją największe nadzieje ducha. Rozważanie każdej z tajemnic różańca sieje maleńkie ziarenko doskonałości ewangelicznej w dalekich zagłębieniach naszej duszy.
Tajemnice bolesne
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Jezus cierpiał śmiertelny smutek, równy wielkością jego cnocie, aby przekonać cię, że Bóg, zgodnie ze swoją wolą przydzielający niepomyślności ziemskiego życia, nie pozwoli nigdy, aby przerosły one twoje siły. Chciał pokazać ci, że w nim samym tkwią dwie sprzeczne cechy: pierwsza, ludzka słabość, która ucieka od udręki i szuka przyjemności, oraz druga, poddanie się woli Boga, aby chrześcijanin nie uważał się za jego wroga, bo wtedy ciało obraca się przeciwko duchowi i pragnie rozkoszy. Należy jednak nauczyć się jej poddawać i pojąć, że natura nie szkodzi duszy człowieka dopóty, dopóki jest zgodna z prawem boskim.
Biczowanie Pana Jezusa
Biczowanie. Rozważ, duszo moja, jak Piłat, zaświadczywszy o niewinności Jezusa lecz chcąc uspokoić tłum, skazał niewinnego na publiczne biczowanie, aby ocalić go od śmierci. Cóż to za sprawiedliwość! Skazać niewinnego tylko po to, by zadowolić nienawistnych oskarżycieli! Gdy Jezus wszedł do pretorium, zdjęto jemu ubrania, zanim jeszcze sam zdążył się odezwać i okazać sprzeciw. Wtedy ofiarował wiecznemu Ojcu, dzięki sercu pełnemu miłości, to niewinne ciało, które musiało zostać rozerwane i cenną krew, która od tak długiego czasu chciała być za nas wylana.
Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Zabierają znów Jezusowi ubrania i jego krew ponownie zaczyna płynąć ze wszystkich ran. Przykrywają go rozdartym płaszczem w kolorze purpury, tworzą koronę z długich, ostrych, twardych kolców i wkładają mu na głowę. Dopóki mu ona nie spada, wbijają uderzeniami kija. Kolce wbijają się z każdej strony, na czole i skroniach, a krew spływa na twarz, szyję i całe ciało. Kolce te wywołują tak ogromny ból, że spowodowałyby śmierć, gdyby łaska Boża nie podtrzymała Jezusa.
Dźwiganie krzyża na Kalwarię
Jezus niesie krzyż. Zobacz, duszo moja, swojego Zbawiciela, który wychodzi z pretorium ugięty pod tak wielkim ciężarem, wykończony przez wylaną krew, że ledwo może ustać na nogach. W tym stanie idzie na Kalwarię poprzedzany przez herolda i dwóch złodziei, którzy wraz z nim mają być ukrzyżowani, otoczony przez żołnierzy, bez przerwy go bijących i za którymi idą znawcy prawa, faryzeusze oraz ważni Żydzi, którzy sami go prowadzą i nie puszczą, dopóki nie ujrzą, jak oddaje ducha.
Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa
Przemów, o Panie, bo Twój sługa słucha. Wraz z Tobą obejmuję mój krzyż, ukrzyżuj moje ciało i duszę, serce i ducha, aby działa się Twoja wola a nie moja, teraz i zawsze, w życiu i w śmierci, w czasie i w nieskończoności. Zwracam się do Ciebie dziś, zbolałe Serce Maryi, serce nieszczęśliwe od zmartwień, oderwane od krzyża Jezusa i przebite moją nieprawością. Upadam do Twoich stóp, smutna Maryjo, i proszę Cię o wybaczenie, jeśli moje wielokrotne upadki w grzechu są przyczyną upadku Jezusa pod krzyżem i wzmagają Twoje cierpienia.
Tajemnice chwalebne
Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Najświętsze ciało Jezusa pozostawało trzy dni w grobie, ponieważ on, cierpiąc i umierając, wyswobodził od śmierci wiecznej ludzi ze wszystkich trzech epok świata: żyjących według prawa natury, według prawa mojżeszowego oraz tych, którzy żyją teraz zgodnie z prawem łaski. Rozpoczynał się świt trzeciego dnia i Jezus w jednej chwili powstaje z martwych i wychodzi z zamkniętego grobu, jak niegdyś wyszedł z łona swojej Matki i jak za chwilę ma wejść do Wieczernika przez zamknięte drzwi.
Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Wielbij, duszo moja, swojego Zbawiciela, który wstępuje do nieba, raduj się z nim z jego triumfu, który otrzyma od Ojca w Niebie i od wszystkich dusz błogosławionych. Proś żarliwie i bez ustanku o ducha wiary. W tym oto duchu idź do Jeruzalem, patrz, jak Zbawiciel wychodzi z tego niewdzięcznego miasta i kieruje się w stronę Góry Oliwnej w towarzystwie swojej Matki, apostołów, pierwszych uczniów i wielu pobożnych niewiast; łącznie ponad pięćset zebranych.
Zesłanie Ducha Świętego
Pojmij, że jak wiatr rozgania chmury, oczyszcza powietrze, tak wchodząc do naszej duszy, Duch Święty oczyszcza przede wszystkim umysł ze złych myśli, serce z ziemskich uczuć, rozrzedza ciemność intelektu i ożywia duszę na kształt życia Bożego. Swoim podmuchem dał życie ludzkości oraz Kościołowi Bożemu i dzięki niemu właśnie zachowa ją na wszystkie wieki.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
O Matko moja, raduję się z Tobą łaską i szczęściem, Twoją chwałą i wielkością. Zasłużyłaś, o Maryjo, by być tak bardzo kochana i uwielbiana przez Boga, gdyż nie myślałaś o niczym innym w życiu niż o miłości oraz chwaleniu Pana. Lecz ja nie odejdę z tego miejsca, jeśli mi nie pobłogosławisz. To ostatnie wspomnienie Matki, która zamierza opuścić swoje dzieci.
Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi
Królowo miłosierdzia, Ty jesteś nie tylko gwiazdą morską, wielką Matką Boga i Dziewicą wśród dziewic, lecz jesteś bramą nieba i orędowniczką grzeszników! O Maryjo, najczystsza Dziewico, można Pani, Twoje imię jest moim wybawieniem. Jeśli chcesz, możesz mnie ocalić. Pokaż więc, że jesteś Matką, rozkuj łańcuchy, które łączą mnie z grzechem, bądź światłem dla mojej ślepej duszy, oddal zło, wlej dobro.
Bartolo Longo
