Wiosną 2024 roku w związku ze studiami pedagogicznymi realizowałem praktyki w Maryjnym Przedszkolu im. bł. Edmunda Bojanowskiego w Katowicach – Panewnikach, prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.
DYREKTOREM PLACÓWKI jest opiekuńcza siostra Demetria, która przyjęła mnie serdecznie, dzięki czemu poczułem się tutaj jak w domu. Przygotowałem sprawozdanie: „Dziennik praktykanta”, napisany z miłości do Królowej Różańca Świętego, w podziękowaniu Bożej Opatrzności za piękne tradycje naszej Ojczy – zny. Na początku praktyk zostałem przedstawiony dzieciom i od razu wiedziałem, że trafiłem do jednej wielkiej rodziny. Wtedy podszedł do mnie chłopiec mieszkający w Domu Dziecka, który chciał się przywitać i zwrócić na siebie uwagę. Przedstawił się, a mi zaimponowała jego odwaga. Siostry zatroszczyły się o wszystko, zapewniając dziecku naukę, wychowanie i uspołecznienie. Z biegiem czasu dzieci zaczęły mnie zapraszać do udziału w przedszkolnych zajęciach, próbowały coś o sobie opowiedzieć, prosiły o pomoc i wspólne czytanie książek. Podczas pierwszych dni pomagała mi siostra Karola, zaangażowana w pracę na rzecz dzieci, dzięki czemu mogłem dobrze poznać to miejsce. Gdy przyszedł czas na zajęcia muzyczne, jak zawsze zaczęła grać na gitarze i uczyć nas nowych piosenek. Przedszkolaki śpiewały i tańczyły. Zapamiętałem szczególnie pieśń: „Ty jesteś Miriam, Królowa Aniołów (…) pod Twą obronę uciekamy się”.
„Dziennik praktykanta”
Dzieci budowały przeróżne rzeczy z klocków, prezentowały swoje prace, pomysłowość była naprawdę zaskakująca. Gdy brałem udział w zajęciach tanecznych, pochwaliły mnie za zaangażowanie, podnosząc kciuki w górę. Otrzymałem ciekawy tort od wspomnianego chłopca, który w czasie wolnym na zabawę przygotował dla mnie jabłka w postaci czerwonych klocków. Jego koleżanka podarowała mi okulary zrobione z papieru. Warto zaznaczyć, że często prosiła o opowieści na temat historii. Pierwsza powiedziała mi o swoich przodkach, o rodzinie, co pokazuje, że wychowanie religijne, patriotyczne i moralne to wspaniałe połączenie. Przedszkolaki losowały dobre postanowienia, zostało wybrane hasło, aby być radosnym. Gdy siostra zapytała grupę, co to znaczy, usłyszeliśmy piękne odpowiedzi, by nie obrażać się na nikogo, nie bać się, nie poddawać, jak najczęściej się uśmiechać. Dzieci nabierały wiary w swoje umiejętności i kreowały dobre nawyki, po obiedzie chodziły na przedszkolne podwórko, do ogrodu. To jedna z najlepszych form aktywności, regeneracji i terapii zajęciowej. Edmund Bojanowski opierał się na dziejowych procesach rozwoju ludzkości, na odkrywaniu harmonii między religią, naturą i historią według Bożego zamysłu.
Kolejnego dnia na tablicy układaliśmy symbole i obrazki dotyczące pogody za oknem. Siostra zapytała dzieci, o czym chciałyby porozmawiać, za kogo chcą się pomodlić: „w jakiej intencji, o co proszą”. Odpowiedzi były następujące: za pracujących, o pokój, za rodzinę, za chorych – tak więc troska przedszkolaków była wyrażona w różnorodny sposób. W każdy czwartek udawaliśmy się do kaplicy z Najświętszym Sakramentem na modlitwę połączoną ze śpiewem i dziękczynieniem. W przedszkolu dzieci zapraszały mnie do aktywnego uczestnictwa, apelując o miejsce dla mnie. Prosiły osoby prowadzące zajęcia, abym nie ograniczał się tylko do roli obserwatora. Pewnego dnia opiekowałem się dziećmi, które w tym czasie z modeliny kulkowej i piasku kinetycznego tworzyły artystyczne dzieła. Zauważyłem, że przedszkolaki przygotowały sobie nierówną ilość materiału do pracy, jedna z dziewczynek miała za mało modeliny, dlatego zaproponowałem, aby inni podzielili się z nią. O dziwo, w pierwszej kolejności sporej części modeliny użyczyła dziewczynka, która miała jej równie małą ilość. W tym czasie pozostałe dzieci, idąc za przykładem, zaczęły stopniowo dzielić się tym, co mają, ze wszystkimi uczestnikami zajęć. Spodobało się to całej grupie. Warto podkreślić, że w trakcie moich praktyk w przed szkolu, dzieci przygotowały pięknie ozdobione laurki wielkanocne z życzeniami dla osób starszych czy z niepełnosprawnością. Wychowanie personalistyczne pielęgnuje uczynki miłosierdzia.
Czytajmy katolickie czasopisma!
Zakopane: sanktuarium na Krzeptówkach • Kapliczki i święte miejsca w Tatrach • Godzina łaski – nowe wieści • Księga Łask św. Rity • Pierwszy czwartek • Orędowniczka Francji • Devonia • Kościół grobu Maryi • U Matki Bożej Pompejańskiej w Łomży • Świadectwa i wiele innych!