Ofiarowanie się Jezusowi przez Maryję wg św. Ludwika de Montfort

Św. Ludwik Grignion de Montfort: „Uczynił Ją Szafarką wszystkiego, co posiada, tak iż Ona jedna rozdziela wszelkie dary i łaski, dając, komu chce, ile chce, jak chce i kiedy chce…”. Rozlewająca się po całym świecie fala moralnego zepsucia coraz bardziej oddala ludzi od Boga. Zło dotyka każdego z nas. Zatem stajemy wobec naglącego wezwania do powrotu do Boga, do odnowy moralnej, przebudzenia własnego ducha. Ofiarowując Bogu czas na modlitwę, winniśmy korzystać z różnych form duchowej pomocy, która pozwoli nam otwierać się na Boże działanie i wyrazić zgodę, by miłość Boża poprzez nas spłynęła na świat.

Droga życia św. Ludwika Grignion de Montfort

Droga życia św. Ludwika Grignion de Montfort była drogą otwierania ludzkich serc i umysłów, sposobem na wzrastanie w miłości do Maryi, nieustannego trwania przy Niej, do czynienia wszystkiego w taki sposób, aby przypodobać się Jej swoimi modlitwami i działaniem, do uczczenia Jej jako Matki Boga i Pośredniczki wszelkich łask. W „Traktacie o doskonałym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny”, uczył on, że prawdziwe nabożeństwo do Matki Najświętszej jest święte, prowadzi duszę do unikania grzechu i naśladowania Jej cnót. Św. Ludwik wierzył w moc modlitwy różańcowej i wzywał: „Przyobleczcie się w zbroję różańca, a zmiażdżycie głowę szatana i oprzecie się wszelkim jego pokusom”. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej o ofiarowaniu się Jezusowi przez Maryję, sięgnij do 12 numeru Królowej Różańca Świętego, w którym możesz poznać całą historię św. Ludwika de Montfort, a także sam akt oddania się Jezusowi przez ręce Maryi! Aby nabożeństwo do Matki Najświętszej było prawdziwe i święte, musi wypływać z naszego wnętrza, czyli mieć źródło w umyśle i sercu. Ponadto musi je cechować bezgraniczne zaufanie do Maryi Panny; musi być ono święte, pobudzające duszę do unikania grzechu i naśladowania Jej cnót; stałe i trwałe, bez względu na przeszkody czy pokusy oraz bezinteresowne, a jest takim wówczas, kiedy dusza nie szuka siebie, lecz jedynie woli Boga i Matki Najświętszej.

Akt ofiarowania się Jezusowi

Święty Ludwik de Montfort zaleca nam złożenie aktu ofiarowania się Jezusowi przez ręce Matki Bożej za pomocą ćwiczeń duchowych, które w zasadzie nie są obowiązkowe. Mogą one jednak lepiej przygotować nas do tego aktu, poprzez odpowiednie ukształtowanie naszych dusz. Ćwiczenia te obejmują dwa etapy. Pierwszy z nich to okres dwunastu dni, podczas których staramy się „uwolnić samego siebie od ducha świata”. Drugi cykl ćwiczeń składa się z warsztatów duchowych, prowadzonych przez kolejne trzy tygodnie. W pierwszym tygodniu poznajemy samych siebie, w następnym – Najświętszą Dziewicę, w ostatnim – Jezusa Chrystusa. Po upływie tego czasu nadchodzi dzień złożenia „Aktu ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi”. Najlepiej poświęcić się Panu Jezusowi przez Jego Matkę w dzień jakiegoś święta maryjnego, np. 2 lutego, 25 marca, 31 maja, 27 czerwca, 15 sierpnia czy 8 grudnia. Przedstawione w „Traktacie” nabożeństwo jest drogą krótką, na której niepodobna zabłądzić. Czciciel Maryi idzie do Jezusa „krokami olbrzyma”. Trzeba się jednak liczyć z tym, że na naszej drodze nie ubędzie krzyży, ale jak napisał św. Ludwik: „Maryja jest słodką zaprawą krzyży, sprawiającą, że nasze cierpienia wydają się podobnie słodkie jak orzechy zaprawione cukrem, choć same przez się są bardzo gorzkie.” Nawet Maryja uprosi nam łaskę zawierzenia się w Jej niewolę, by iść do Jezusa „krokami olbrzyma”.