„Najcudowniejsza w dziełach swoich Pani, Poskromicielko piekielnych otchłani, do Twej się garniem usilnej opieki, ułomni, ciemni, chorzy i kalecy. Pociesz każdego, daj o co prosimy, Niechaj w swych modłach skutek odnosimy. Szafuj łaskami, boś skarbem Koś́cioła. Do Ciebie z prośbą serce nasze woła.”
Miasto Buk należy do najstarszych miejscowości w Polsce. Położone 30 km na zachód od Poznania szczyci się bogatą historią. To tutaj, według legendy, na skutek ran odniesionych podczas polowania na żubry zmarł pod starym bukiem książę Mieszko I. Po raz pierwszy o Buku wspominają dokumenty z roku 1257 i już wtedy był tutaj kościół. Przez ponad 600 lat miasteczko należało do poznańskich biskupów, którzy mieli tutaj rezydencje.
W kościele parafialnym od roku 1576 w jednym z ołtarzy czczony był obraz Matki Bożej. Obraz ten upodobało sobie Bractwo Literackie, którego zadaniem było szerzenie czci Maryi, opiekowanie się Jej obrazem, wspieranie sierot oraz wdów. Stąd określenie Matki Bożej Bukowskiej Literackiej. Obraz od samego początku gromadził wiernych na modlitwie i szybko zyskał sławę cudownego. Już 100 lat później umieszczono na nim srebrne korony oraz sukienkę jako wotum wdzięczności. Ołtarz Matki Bożej Literackiej został obdarzony odpustem zupełnym przez papieża Piusa VI w roku 1781. Było to kolejne potwierdzenie cudowności tego miejsca i łask uzyskiwanych przez modlitwę do Bukowskiej Maryi. Cudowny obraz zyskał rozgłos w całej Polsce.
Jedna z XIX-wiecznych publikacji opisuje cuda wyproszone przez Matkę Bożą Literacką. I tak: chorujący na nogi żołnierz po wysłuchaniu Mszy przed cudownym obrazem został uzdrowiony, odrzucił kule i złożył wotum. Niewidoma od 7 lat kobieta, która zabłądziła na bagnach, wzywając pomocy Matki Bożej Literackiej, odzyskała wzrok. Młodzieniec, który nagle zmarł, odzyskał życie, gdy rodzice ofiarowali go Maryi Bukowskiej, podobnie jak utopiona dziewczynka, którą wydobyto ze studni po wezwaniu na pomoc Maryi z Buku. Zrozpaczona matka przyniosła pod obraz swojego syna, który wpadł do dołu z wapnem i stracił wzrok. Po trzech tygodniach go odzyskał, choć lekarze stwierdzili, iż oczy ma wypalone wapnem.
Łatwo więc sobie wyobrazić, jak wielkim ciosem dla wiernego ludu było zniszczenie cudownego wizerunku. W nocy z 25 na 26 stycznia 1945 roku Niemcy, uciekając z Buku, podpalili kościół, a wraz z nim spłonął także obraz. Jednak smutek nie mógł trwać długo. Szybko została wykonana wierna kopia obrazu, który tak mocno wrósł w serca mieszkańców Buku i okolicznej ludności. To sprawiło, że kult nie ustał i jak co roku 8 września w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny miasto przeżywało wielkie odpustowe uroczystości. Dziesięć lat temu powstała inicjatywa peregrynacji obrazu Matki Bożej Literackiej po rodzinach parafii. Owocem tego jest Złota Księga zawierająca świadectwa przyjmujących obraz. Jednak tego roku odpust w Buku był wyjątkowy…
„Koronacja wizerunku Matki Bożej jest ważnym wydarzeniem, poprzez które, jako wspólnota Kościoła, pragniemy jeszcze ściślej związać się z naszą niebieską Matką” – napisał w liście pasterskim skierowanym do wiernych archidiecezji poznańskiej abp Stanisław Gądecki. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski zapraszał w nim na uroczystość koronacji w Buku. „Dokonując koronacji, wyrażamy pragnienie, aby Matka Boża miała realny wpływ na nasze życie. Jako prawdziwa Matka jest Ona czuła, troskliwa i delikatna. Jest też pierwszą naszą wychowawczynią” – czytamy w liście abp Gądeckiego. Koronacja wizerunku Matki Bożej Literackiej koronami poświęconymi przez papieża Franciszka odbyła się 10 września.
Tłumy wiernych przybyły na tę uroczystość, co potwierdza, iż Matka Boża Literacka króluje w ich sercach i prowadzi do Boga tak, jak mówi dawna pieśń:
Nasza Pani Bukowska, w Twych dłoniach skarb Bożych łask, więc do Ciebie wołamy Maryjo prowadź nas!
Przychodzimy dziś do Ciebie, wielkopolski wierny lud. Pobłogosław nasze życie, nasz codzienny znój i trud.
Galeria zdjęć
Galerię zdjęć z tego wydarzenia można obejrzeć tutaj.
