Bartolomé Esteban Murillo to hiszpański mistrz baroku, którego obrazy pełne ciepła i delikatności do dziś zachwycają widzów na całym świecie. Jego sztuka, inspirowana zarówno religijną mistyką, jak i scenami z życia codziennego, uczyniła go jednym z najwybitniejszych malarzy hiszpańskiego baroku. Wśród szerokiej publiczności zasłynął przede wszystkim tym, że to głównie dzięki niemu poważne i dość surowe lub majestatyczne wizerunki Maryi czy Dzieciątka zaczęły ustępować postaciom z delikatnymi, wręcz dziecięcymi rysami, ukazywanym w pewnej bliskości wobec widza.
Ten typ ikonograficzny zdobył wkrótce ogromną popularność, a jego wpływy były widoczne na przestrzeni kolejnych lat także w malarstwie religijnym późniejszych epok, stanowiąc wzór i inspirację dla malarzy na przestrzeni kolejnych 300 lat. Jego twórczość charakteryzuje delikatna gra światła i cienia, miękki modelunek postaci, ciepły koloryt oraz spokojny nastrój, pomagający w nawiązaniu osobistej, modlitewnej relacji widza z osobami na obrazie.
Życiorys artysty
Murillo urodził się w 1617 roku w Sewilli, mieście będącym wówczas jednym z najważniejszych ośrodków handlu i sztuki w Hiszpanii. Był najmłodszym z czternaściorga dzieci w rodzinie rzemieślniczej. W młodym wieku stracił oboje rodziców, co sprawiło, że opiekę nad nim przejęła jego starsza siostra oraz jej mąż. Początkowe nauki artystyczne pobierał prawdopodobnie w warsztacie Juana del Castillo, który zaszczepił w nim zamiłowanie do malarstwa narracyjnego i staranności w oddawaniu szczegółów. Wkrótce Murillo wypracował własny, unikalny styl, który odróżniał go od innych artystów epoki.
W roku 1649 ożenił się z Beatríz Cabrerą, a ona wkrótce zaszła w ciążę z pierwszym z dziewięciorga dzieci. Lata czterdzieste XVII wieku to czas, w którym Murillo zdobył pierwsze poważne zlecenia. Malował przede wszystkim obrazy religijne dla kościołów i klasztorów Sewilli. Jego talent szybko zyskał uznanie, a zamówienia spływały jedno po drugim. W 1645 roku stworzył cykl trzynastu płócien dla małego klasztoru Convento de San Francisco w Sewilli, które okazały się przełomowe w jego karierze. Seria odniosła taki sukces, że w latach pięćdziesiątych XVII wieku wywołała stały napływ zamówień, w tym: pierwsza Adoracja pasterzy Murillo (ok. 1650), temat, który malował jeszcze co najmniej osiem razy; Dziewica Różańcowa (ok. 1650), malowana co najmniej dwadzieścia razy; pierwsze interpretacje Niepokalanego Poczęcia (1652), które stały się jego najbardziej znanym tematem. To właśnie wtedy zaczęto go porównywać do takich mistrzów jak Zurbarán czy Velázquez.
To tylko fragment artykułu…
Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego". To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Nasze czasopisma możesz nabyć w cenie już od 2 zł. Zamów i wspieraj różańcowe inicjatywy!
