Od ponad stu trzydziestu lat w południe 8 maja duchowi synowie i córki Królowej Różańca z Pompejów łączą się we wspólnej modlitwie.
Kościoły, wspólnoty, Watykan, a nade wszystko pompejańska bazylika, rozbrzmiewają głosami wielojęzycznego tłumu, aby wyrecytować uroczystą Suplikę. Jej treść ułożył sam błogosławiony Bartolo Longo jako odpowiedź na encyklikę o różańcu papieża Leona XIII. Prócz pięknych słów, uroczystego charakteru tej modlitwie nadaje fakt, że odmawiamy ją tylko dwa razy w roku!
To właśnie tego dnia w 1876 roku położono kamień węgielny „kościoła budowanego dla dobra ubogiej, wiejskiej ludności, który dzięki wielu późniejszym łaskom i cudom osiągnął dzisiejszą wspaniałość”*. Wierni, upamiętniający rokrocznie to wydarzenie gorliwą modlitwą, otrzymywali od Matki Bożej szczególne dary. Między nimi i Fortunatina Agrelli, od której uzdrowienia datujemy zwyczaj odmawiania nowenny pompejańskiej. W 1884 roku ta dziewiętnastoletnia dziewczyna została całkowicie uzdrowiona z wewnętrznego porażenia, któremu medycyna nie mogła w żaden sposób zaradzić. Więcej o jej historii przeczytać można w książce Bartola Cuda i łaski Królowej Różańca w Pompejach.
Ostatnim słowem naszych warg będzie Twoje słodkie imię, o Królowo Różańca Świętego z Pompejów, o Matko nasza droga, o Ucieczko grzeszników, o Pani pocieszycielko strapionych.
Trwa maj, miesiąc Maryi! Tak się wyjątkowo stało, że w tym roku pompejańska uroczystość przypada na niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego. Jezus już na krzyżu zostawił nam Swoją Matkę jako opiekunkę. Gdy 8 maja zabrzmią dzwony na Anioł Pański, połączmy się duchowo z naszymi braćmi i siostrami w wierze i zwróćmy się do Matki nas wszystkich. Tekst Supliki można pobrać, klikając w poniższe okienko.
*fragment napisu na jednym z filarów pompejańskiej świątyni
