Agata Skorupska-Cymbaluk
Nakarmieni Prawdą. Rzecz o Mszy świętej
Papież Benedykt XVI pisał, że to, co było święte dla poprzednich pokoleń, również dla nas pozostaje święte i wielkie. Postaram się ukazać, jak dawna msza może stanowić inspirację w przeżywaniu odnowionej po soborze. Nie chcę skupiać się na różnicach w obu formach liturgii, lecz na tym, co je łączy, a także, jakie elementy zaczerpnięte ze starej mszy, uczą lepiej przeżywać nową.
Jak chory do lekarza życia
Od dziecka uczestniczymy we mszy świętej. Przez lata doświadczamy jej i uczymy się zagłębiać w liturgię, każdy w swój niepowtarzalny sposób. Inaczej bierze w niej udział dziecko pierwszokomunijne, inaczej starzec. Na kształt jej przeżywania wpływa to, czy jesteśmy na Eucharystii codziennie czy od czasu do czasu.
Wzgardziły królestwem świata. O dziewicach konsekrowanych
Chyba każdy z nas spotkał kiedyś siostrę zakonną. Kiedy myślimy o kobiecym życiu oddanym Bogu, zwykle to one pojawiają nam się przed oczyma. Jednak świat osób konsekrowanych nie kończy się na zakonnicach. W ukryciu i cichości żyją członkinie instytutów świeckich. Mieszkają w swoich domach i środowiskach, prowadząc jednak działania wspólnotowe i podlegając instytutowym przełożonym. Obok tych wspólnot, zakonnych i instytutowych, Kościół konsekruje osoby żyjące w tzw. indywidualnych formach życia – pustelnice i dziewice. Te ostatnie realizują najstarszy, sięgający pierwszych wieków Kościoła sposób oddania życia Bogu.
Serce rodzące Kościół. O początkach duchowości Najświętszego Serca
Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa najbardziej kojarzy nam się z objawieniami i obietnicami danymi św. Małgorzacie Marii Alacoque w XVI wieku. Jednak historia zachwytu Bożą miłością, obrazowaną przez Serce Jezusa, jest w Kościele dużo starsza i sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Ze skarbca tradycji Ojców Kościoła skupmy się na dwóch motywach: serca – źródła łaski oraz serca rodzącego Kościół.
Pieśń Chrystusa i Maryi
Taką śmierć przyjął Pan Jezus, aby pozostać posłusznym Ojcu, którego wolą było przyjęcie przez Syna ludzkiej natury i zbawienie świata.
Nieskalani i upragnieni
Czytając ten hymn, można dostać zawrotu głowy. Święty Paweł jakby na jednym oddechu próbuje wypowiedzieć zachwyt całą historią zbawienia, od czasów przed stworzeniem aż po ostateczne zrealizowanie w pełni czasów.
Rozłam i miecz
„Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”. (Łk 12, 51-53)
Troska o sprawy Pana
Trudno uporządkować, co najbardziej uderza w tej perykopie, jakby każdy element opowieści celowo uderzał w zastane przez Pana Jezusa żydowskie obyczaje. Wydarzenie nie tylko wywracało tradycje panujące w Judei w I wieku, ale do dziś słowa Chrystusa wytrącają z równowagi niejedną osobę zajmującą się posługą w swojej rodzinie albo wspólnocie.
Siostry naszego Boga
Z Iwoną i Agnieszką – pielęgniarką i opiekunką medyczną – rozmawiamy o tym, jak w pracy zawodowej odnajdują swoje powołanie do służby Bogu ukrytemu w człowieku.
Kobieta ze łzami
Przyznam, że podchodzę do tego fragmentu Ewangelii z drżeniem. To jedno z opowiadań, które od dawna mi towarzyszy i ma dla mnie szczególne znaczenie. Zapraszam więc do przyglądania się jej, kobiecie ze łzami – postaram się pokazać jej niezwykłą, proroczą wręcz, wrażliwość.