Której świętej nadano zaszczytne miano „mistrzyni teologów”? Nie otrzymała go zakonnica ani zasobna w dyplomy omnibuska. We włoskiej Umbrii, pod koniec XIII w. pewna bogata, jednak nieposiadająca wykształcenia matka i wdowa udała się do Asyżu, aby wybłagać od Franciszka doskonałe ubóstwo. Miała tam wyjątkowo blisko, bo pochodziła z Foligno. Jednak w pierwszych latach życia bardzo daleko jej było do takiej postawy. Mało kto, jeśli w ogóle ktokolwiek, przypuszczał, jak wielki owoc przyniesie ta niepozorna tercjarka franciszkańska dla lokalnej społeczności i całego Kościoła powszechnego.
Aniela z Foligno zajmuje pozycję nr 4 na chronologicznej liście maryjnych mistyczek wszechczasów autorstwa Gabriele Roschiniego. Ten zimowy czas – z uwagi na przypadające obecnie wspomnienie liturgiczne – jest jednak odpowiednim momentem, by pochylić się nad postacią trzynastowiecznej pokutnicy. Włoska, a szczególnie umbryjska, pobożność tamtych czasów musiała być przesycona wpływem tak wielkich lokalnych postaci jak święci Franciszek i Klara. Rozkwitał dość świeży jeszcze ruch minorycki (Zakonu Braci Mniejszych). Biedaczyna z Asyżu ukazał się Anieli przynajmniej raz, a ona sama modliła się franciszkańską „Pochwałą stworzeń”.
Pozory mylą
Początkowo nic nie wskazywało na to, że zapisze się w hagiograficznych annałach. Do czasu nawrócenia prowadziła dostatnie życie i ochoczo korzystała z dostępnych przyjemności. Po tym, jak poślubiła zamożnego człowieka i urodziła dzieci, dalej nie potrafiła zrezygnować z dogadzania swoim zachciankom. Co więcej, odnotowano, że wyśmiewała praktyki pobożnościowe. Wstrząs nastąpił, gdy miała około 37 lat.
To właśnie modlitwa do Matki Bożej o znalezienie świątobliwego kapłana, gotowego wysłuchać spowiedzi generalnej, może być uznawana za pierwszy krok w nawróceniu mieszkanki Foligno. Maryja spełniła tę prośbę, podobnie jak kolejną – o wskazanie prawdziwego znaczenia męki Jej Syna, Jezusa. Przez kolejne lata Aniela szła drogą doskonałości krok po kroku. Wyprzedawała nawet swoje posiadłości i rozdawała pieniądze z zysku ubogim. W Foligno utworzyła tzw. Wieczernik, wspólnotę, która towarzyszyła jej aż do śmierci, z zewnątrz ze wszech miar przypominającej przejście wprost do nieba.
Matczyna dobroć
Odkrycie głębokiego wymiaru macierzyństwa duchowego było jedną z największych łask z ręki Matki Bożej otrzymanych na drodze do świętości. Oto fragment wizji doświadczonej w dniu święta, zwanego niegdyś Oczyszczeniem NMP (2 lutego): „Znajdowałam się w kościele […], gdy zostały do mnie skierowane następujące słowa: «Jest to godzina, w której Matka Boża przyszła ze swoim Synem do świątyni». Moja dusza natychmiast napełniła się radością, uległa uniesieniu i ujrzała Matkę Bożą, która w owej chwili wchodziła do świątyni, i wyszłam Jej na spotkanie z szacunkiem i miłością. Ociągałam się jednak i bałam się zbliżyć. Ona dodała mi odwagi i podając mi Jezusa, powiedziała do mnie: «Weź ty, która jesteś zakochana w moim Synu». Potem wyciągnęła ręce i w moje ramiona podała swojego Syna, który zdawał się mieć zamknięte oczy, jak gdyby spał: miał na sobie koszulkę i był owinięty w pieluszki. Matka Boża, jakby zmęczona podróżą, usiadła. Każdy Jej ruch był pełen wdzięku, poruszała się z tak wielką łagodnością, że widzenie Jej i wpatrywanie się w Nią było rajem; dlatego też często odwracałam się, by popatrzeć na to Dziecię, które trzymałam mocno w swoich ramionach, a jeszcze częściej odwracałam się ku owej tak bardzo pięknej Pani i na Nią patrzyłam”.
To tylko fragment artykułu…
Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego". To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Nasze czasopisma możesz nabyć w cenie już od 2 zł. Zamów i wspieraj różańcowe inicjatywy!
