Jan Paweł II – wzór miłości do Maryi i różańca

W roku, w którym obchodzimy 40. rocznicę wyboru św. Jana Pawła II na Stolicę Piotrową, z radością wspominam i jestem wdzięczna Bogu za to, że mogłam osobiście doświadczyć jego świętości. Od dzieciństwa czuję się duchowo związana ze św. Janem Pawłem II. Urodziłam się w dziesiątym roku jego pontyfikatu. Kiedy miałam złamania kości, za każdym razem spontanicznie ofiarowałam swoje cierpienie między innymi w jego intencji. Bardzo chciałam spotkać się z Ojcem Świętym, ale początkowo ze względu na stan zdrowia mój wyjazd do Rzymu był niemożliwy. Jednak Bóg spełnił moje pragnienie 22 maja 1995 roku, gdy Jan Paweł II przybył do Skoczowa. Tam po raz pierwszy spotkałam się z nim osobiście. Kiedy natomiast powstały Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci pragnęłam, by Ojciec Święty dowiedział się o tej wspólnocie i pobłogosławił. Stało się to możliwe podczas kolejnej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, w 1999 roku. 10 czerwca w Drohiczynie wręczyłam mu księgę z pięcioma tysiącami nazwisk członków PKRD. Opowiedziałam w skrócie o naszej wspólnocie i zapytałam, czy chciałby zostać jej Honorowym Członkiem. Ojciec Święty zgodził się. Otrzymał więc także legitymację. Bardzo ucieszył się z modlitwy różańcowej odmawianej przez dzieci i pobłogosławił to dzieło. To było jedno z najważniejszych wydarzeń dla naszej wspólnoty. W kolejnych latach jeszcze dwa razy Bóg dał mi łaskę spotkania ze św. Janem Pawłem II: w Rzymie w roku 2000 podczas kanonizacji św. Faustyny oraz w Krakowie-Łagiewnikach w roku 2002. Za każdym razem przekazywałam mu pozdrowienia od wszystkich dzieci należących do PKRD i prosiłam o jego błogosławieństwo. Teraz oczywiście jest Patronem naszej wspólnoty. To dla nas ogromne szczęście i zaszczyt, że wiedział on o istnieniu PKRD i sam był ich Honorowym Członkiem. Wierzę, że oręduje za nami i wyprasza potrzebne łaski dla każdego z członków, a także dla całego dzieła. Jest to też dla nas wielkie zobowiązanie do tego, by nie tylko modlić się przez jego wstawiennictwo, lecz także poznawać jego życie i nauczanie. Dzieci, które obecnie przystępują do PKRD, urodziły się już po jego odejściu do Domu Ojca, więc mamy spore zadanie, by przybliżać im jego postać, tak aby dla każdego z nas stał się wzorem i przykładem. A czego jako członkowie PKRD najbardziej chcemy uczyć się od niego? Przede wszystkim głębokiej wiary i miłości do Boga, do Maryi i każdego człowieka. Święty Jan Paweł II jest dla nas przykładem oddania swojego życia Matce Najświętszej, które zawarł w swoim papieskim zawołaniu: „Totus Tuus” – „Cały Twój”. Tak i my pragniemy cali należeć do Maryi i staramy się często ponawiać nasze dziecięce oddanie pod Jej matczyną opiekę, prosząc, by prowadziła nas najkrótszą i najbezpieczniejszą drogą do Jezusa. Ulubioną modlitwą Ojca Świętego był różaniec. Nigdy z nim się nie rozstawał i również każdemu wręczał różaniec na pamiątkę spotkania. Z pewnością jego pragnieniem było, by nie był on traktowany wyłącznie jako pamiątka, ale aby każda osoba, która go otrzymała, na nim się modliła. Pamiętamy, że ogłosił Rok Różańca Świętego i wtedy też napisał list apostolski „Rosarium Virginis Mariae” oraz dołączył tajemnice światła, które stały się czwartą częścią różańca. Jesteśmy mu wdzięczni za te dary i podkreślenie tego, jak ważna i potrzebna jest to modlitwa. Prosimy, żeby wstawiał się za nami, aby nie zabrakło nam nigdy gorliwości w codziennym odmawianiu różańca, byśmy – tak jak sam do tego zachęcał – ciągle na nowo odkrywali głębię i sens tej modlitwy. A także abyśmy mieli odwagę w szerzeniu różańca tam, gdzie jesteśmy: w naszych rodzinach, szkołach, wśród przyjaciół, znajomych, sąsiadów. Po śladach św. Jana Pawła II idziemy maryjną drogą zawierzenia i po niej chcemy prowadzić następne pokolenia Polaków, by nigdy nie zapomniały o tym wspaniałym dziedzictwie, jakie nam pozostawił, ale czerpały z niego wzór wiary i wierności Bogu. Módlmy się o to, by również życie każdego z nas wydało piękne owoce, zgodnie z Bożym planem.