Sześć lat temu zostałem wyrzucony z parafii za alkoholizm, trafiłem do bardzo dobrego ośrodka terapeutycznego, przeszedłem terapię i zamieszkałem we wspólnocie alkoholików i narkomanów po terapii.
PrzeczytajPotrzeba nam wolności ducha! – Ks. Leszek Marciniak
O problemie alkoholizmu rozmawiamy z ks. Leszkiem Woźnicą, oratorianinem i duszpasterzem Apostołów Trzeźwości.
Święty Paweł wśród przewin (1 Kor 6,10) zawarł również grzech pijaństwa, a cechą wspólną wszystkich wyszczególnionych wykroczeń było pozbawienie się możliwości zbawienia.
Pisze bowiem Apostoł Narodów: „Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni współżyjący z sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego”.
Przypadki istnieją tylko w gramatyce. Pretekstem do tej rozmowy było „przypadkowe” zdarzenie. Na ulicy zatrzymał mnie młody mężczyzna, przedstawił się, mówiąc że nie ma pracy, rodziny ani dachu nad głową. Pytał o podstawowe rzeczy do ubrania. Umówiłem się z nim na wieczór. Tego samego dnia „przypadkowo” spotkałem ks. Adama Borysika, pallotyna z Poznania, duszpasterza bezdomnych i założyciela domu „Przystań”, niewidzianego przeze mnie już od około 20 lat! Jego rady przysłużyły się dalszej interwencji. Spotkanie to stało się też pretekstem do szerszej rozmowy o problemie bezdomności.