Świadectwa skuteczności nowenny pompejańskiej

Ja również pragnę podzielić się moim cudem jaki otrzymałam od Królowej z Pompejów. Bardzo chcieliśmy mieć dziecko z mężem i tak się stało. Bylam w ciąży i od samego początku była to ciąża zagrożona – cały czas krwawilam i niestety poroniłam. Bardzo to przeżyliśmy oboje i powiem szczerze bałam się ze jeśli znajdę w ciążę to znowu będzie rąk samo.okolo pół roku potem zobaczyłam dwie kreski ba teście. Ucieszyłam się strasznie i mój mąż również i dwa dni po tym powiedziałam sobie z przez cały okres ciąży będę odmawiać nowenne jedną po drugiej prosząc o zdrowe dziecko i bezproblemową juz ciążę. Synek ma obecnie ponad 4 miesiące jest duży i zdrowy.przez całą ciążę nic się nie działo złego. I Wam wszystkim wierzącym i może nie wierzącym mówie -jeśli coś Wam się nie układa czegoś bardzo pragniecie tak jak np.ja czyli zdrowego dziecka – odmawiajcie ta nowenne do tego czasu aż otrzymacie o to o co prosicie i zobaczycie że Matka pomoże Wam i da wiele łask. Tylko próbujcie usilnie próbujcie i trwajcie

Szczęść Boże wszystkim wierzącym jak i nie wierzącym, pragnę podzielić się z wami moją przygodą z Nowenną Pompejańską .O Nowennie dowiedziałam się z internetu , zastanawiałam się 2 dni czy podołam odmawiać 54 dni ale postanowiłam zacząć i mocno wierzyłam w to że Matka Boża mi pomoże. Bardzo gorąco prosiłam Maryję o największy cud świata dziecko.Bardzo długo nie mogłam zajść w ciążę,trwało to ponad 10 lat,przeszłam 2 zabiegi usunięcia torbieli z jajników i usłyszałam że muszę szybko zajść w ciążę bo im póżniej tym będzie gorzej….i tak mijały lata….Straciłam wiarę w lekarzy,że się uda wręcz przestałam chodzić, myślałam że nie mogę mieć już dzieci,ale co to za życie bez nich….zaczęłam pić codziennie aż w końcu siedząc zrobiłam rachunek sumienia i tak bardzo zapragnęłam zmiany mojego życia,od tego dnia zaczęłam przygodę z NP prosiłam o dzidziusia. Wierzyłam i modliłam się choć ogarniało mnie czasem zwątpienie lub po prostu lenistwo,ale trwałam w modlitwie powiedziałam sobie że muszę dotrwać do końca.Modlitwę zaczęłam w styczniu tego roku ,a w lutym zaczął mi się spóżniać okres, ale pomyślałam że tak jak zwykle pewno torbiel ewentualnie zaburzenia hormonalne.Szłam do lekarza z duszą na ramieniu, i obawą co mi dolega,nie przypuszczałam że mi powie że jestem w ciąży, nie mogłam w to uwierzyć pytalam po kilka razy,rozpłakałam się jak bóbr , spotkało mnie największe szczęście pod słońcem,dzięki Matce Przenajświętszej. Obiecałam Matce Bożej że po porodzie opiszę jaki cud mnie spotkał dzięki modlitwie.Dotychczas odmówiłam 3 Nowenny ostatnią kończyłam już w szpitalu po porodzie.Urodziłam najsłodszego chłopczyka,moje serduszko najukochańsze.Dziękuję każdego dnia Matce Bożej za wszystkie łaski,za to wymodlone dzieciątko które jest Błogosławieństwem.Wiara czyni cuda,więc warto wierzyć i modlić się.

Nowennę Pompejańską zaczełam odmawiać w marcu 2015r. gdy byliśmy ponad rok po ślubie i pragneliśmy dziecka ale rezultatów nie było. W sierpniu 2015r. dowiedzieliśmy się,że mąż ma żylaki powrózka nasiennego i musi przejść zabieg ale nie dawało to gwarancji na zostanie rodzicami szanasa była 50 na 50. Odmawiałam każdą nowenne przez cały czas w tej intencji o bycie rodzicem oraz w innych intencjach (miałam tak 1-6 intencji w jednej nowennie).Chociaż nie zaszłam jeszcze w ciąże ale zawsze w każdej nowennie Matka Boska mnie wysłuchiwała. A najbardziej gdy odmawiałam nowenne to miałam nieczyste myśli z którymi nie mogłam sobie dać rade ale Matka Boska mi pomaga wytrwać w tym wszystkim.Teraz odmawiam 12 nowenne i nie wyobrażam sobie życia bez różańca i wierzę że nas wysłucha.Staram się chodzić raz w miesiącu na nabożeństwa do ŚW. RITY i raz w miesiącu na msze o uzdrowienie i uwolnienie oraz często przystępuje do Komunie Św. bo to naprawde umacnia. Teraz jest 1,5 mieciąca po zabiegu i mam nadzieje, żę Matka Pompejańska nas wysłycha.Odmawiamy dodatkowo nowenne 9-dniową do Św. Rity i O. Papczyńskiego mając nadzieje. Pomimo tego byliśmy na pielgrzymce we Włoszech, gdzie dowiedzieliśmy się , że jest jeden dzień w roku gdzie modlisz się na otwartym niebie nad ranem po północy i wszytkie prośby traiają do Matki Boskiej gdzie wysłuchuje wszelkie prośby, ta pielgrzymka mi pogłebiła wiarę w Pana Boga.

Swoja pierwsza nowenne pompejanska zaczelam odmawiac 17 pazdziernika skonczylam 9 grudnia.Prosilam Matke Boza o powrot meza do domu.Niestety nie wrocil natomiast dowiedzialam się,ze ma kochanke ukrainke z pracy i sprawa jest powazna na tyle,ze chce rozwodu po 12 latach malzenstwa a po 8 latach doczekalismy sie upragnionej coreczki.W zyciu po nim bym się tego nie spodziewala byl takim spokojnym cichym mezem domatorem ,dostalam rane gleboko w serce bo dalej go kocham.Ufam,ze to nie moze dla nas tak się skonczyc jestesmy rodzina.Podjelam druga nowenne juz w intencji ratowania malzenstwa nie poddaje się choc sa chwile zwatpienia ,zlosci,bezsilnosci 100 pytan, dlaczego I co zle zrobilam.Proszę o modlitwe.Powierzam Matce cale zycie I rodzine.

Nowennę Pompejańską pierwszy raz odmówiłam w intencji znalezienia dobrej pracy- dobrej, czyli takiej, w której, jako lekarz, nie byłabym narażona na podejmowanie decyzji i działań niezgodnych z moim sumieniem. Niestety, znam siebie, wiem, ze jestem tchórzem i bałam się, że „ złamię się” w obawie przed konsekwencjami prawnymi itp. I taką pracę rzeczywiście udało mi się znaleźć. Co ciekawe, było to skutkiem kilku różnych zbiegów okoliczności: pierwotnie myślałam o innej specjalizacji, było też zamieszanie z wyborem szpitala. Słyszałam kiedyś powiedzenie, że „przypadek to drugie imię Pana Boga” i myślę, ze w moim wypadku rzeczywiście tak było. Poza tym Bóg dał mi więcej niż prosiłam: myślałam sobie że zniosę nawet złe warunki, byle mieć w pracy spokojne sumienie, ale na szczęście znosić ich nie muszę- specjalizacja, którą koniec końców) wybrałam podoba mi się, mam miłych kolegów, fajnego szefa, uczę się – ogólnie jest w porządku. A tak się bałam. Nowenna nauczyła mnie ufać Panu Bogu, a nie jest to proste, zwłaszcza dla mnie, która zawsze uważała, że sama jest za wszystko odpowiedzialna, sama musi wszystko robić i ze wszystkim sobie radzić. Prawda jest jednak taka, że nie na wszystko mamy w życiu wpływ i z tym trudno się pogodzić. Ale Ktoś się nami opiekuje. Poza tym Różaniec to naprawdę piękna modlitwa. Często mówi się o „klepaniu Zdrowasiek”. Nic bardziej mylnego. Różaniec to rozważanie życia Chrystusa i Maryi, to okazja to wielu refleksji na temat naszego życia, do nauki. To niesamowicie poszerza wiarę. To też szkoła pracy nad sobą i systematyczności. Na początku trudno było odmawiać 3 części dziennie, ale z czasem stało się to łatwiejsze. Miałam też wątpliwości, czy odmawiam ją właściwie, tzn., czy jestem odpowiednio skupiona, czy myśli za często mi nie uciekają. Widocznie jednak moja modlitwa taka jaka była, wystarczyła Matce Boskiej.

Chciałbym przedstawić moje świadectwo związane z nowenną pompejańską. Jest dość długie ale czy tak skróciłem je kilkukrotnie żeby nie zniechęcać do przeczytania. 😉 Maryja uratowała moją rodzinę od rozpadu a stało się to na kilka dni przed zakończeniem części dziękczynnej pierwszej Nowenny w życiu którą odmawiałem. Moja chorująca na bulimię żona wdała się w romans z samotnym kolegą z pracy. Był to dla mnie szok ponieważ do momenty wykrycia jej zdrady wiedziałem że jest osobą bardzo zamkniętą w sobie i miała problemy z nawiązywaniem znajomości. Dodatkowo wydawało się że jesteśmy szczęśliwym małżeństwem. Naprawdę mieliśmy wszystko. Poza rzeczami materialnym (dobra praca, mieszkanie bez kredytu, zdrowe dzieci) byłem dla niej wszystkim a ona prawie na każdym kroku powtarzała mi jak jest szczęśliwa że mnie ma i że dzięki mnie otworzyła się na ludzi. Zdrada i romans były czymś tak niepojętym że trudnym do uwierzenia. Wiem że prawie każdy zdradzony myśli podobnie ale ja naprawdę byłem w 100% pewny że u nas nic takiego nigdy się nie może wydarzyć. Gdy wykryłem zdradę byłe zrozpaczony i zdezorientowany ale wiedziałem że jej wybaczę bo ją bardzo kochałem i dodatkowo tłumaczyłem jej postępowanie chorobą o której wspomniałem na początku (bulimia). O chorobie dowiedziałem się prawie równocześnie z wykryciem zdrady. Wcześniej żona zapewniała mnie tylko że miała taki cięższy epizod w wieku nastoletnim związany z wymiotowaniem ale że to już przeszłość. Podjęliśmy próbę odbudowywania związku która trwała prawie rok (leczenie bulimii, terapia, codzienne rozmowy). Wydawało się że wszystko jest na dobrej drodze jednak po kilku miesiącach wykryłem że jej romans nadal trwa co spowodowało u mnie jeszcze większy szok. Wiedziałem że w tym momencie moja żona jest w stanie wieczorem rozmawiać ze mną o naszych relacjach i związku, okazywać mi uczucia i dawać do zrozumienia że romans jest już odległą historią a jednocześnie spotykać się z kimś innym następnego dnia w pracy i po pracy, smsować z tą osobą przez cały czas i pogłębiać tamten relację. To było tak „chore” że ponownie zacząłem to tłumaczyć jej stanem zdrowia ale jednocześnie nie mogłem tolerować takiego zachowania. Chciałem dać sobie trochę czasu na przemyślenia jednak żona przestała ukrywać się z romansem. Stwierdziła że jak już wiem to nie ma sensu ukrywać. Dosłownie z dnia na dzień zaczęła prowadzić drugie życie. Prawie codziennie spotykała się ze swoim kochankiem niczego nie ukrywając. Przesiadywała całymi popołudniami z telefonem i smsowała bez przerwy lub dzwoniła (pisała po 300smsów dziennie). Potrafiła wysyłać smsa co 3min i tak non stop. Nie mogłem uwierzyć w to co się działo na oczach moich i w obecności naszych małych dzieci w wieku przedszkolnym. Zachowywała się jak opętana. Potrafiła po pracy zostawiać dzieci i wychodzić na spotkania mówiąc po prostu że wychodzi i zostawiając je na mojej głowie. Wracała około północy nie wiadomo skąd. Po 2 tygodniach nie wytrzymałem i powiedziałem że jak tak to ma wyglądać to musi się wyprowadzić bo już tego nie wytrzymam (mieszkanie było na nią). Ku mojemu zdziwieniu było jej to na rękę i przeżyłem jeszcze większy szok. Wynajęła mieszkanie w okolicy, podpisaliśmy umowę w sprawie rozdzielności majątkowej ogólnie wszystko zmierzało do rozwodu a ja czułem się z tym coraz gorzej i coraz bardziej nie mogłem uwierzyć w to co spotkało naszą rodzinę i co tak dotknie nasze dzieci. Czułem że rozwód będzie czymś strasznym dla naszych dzieci. Jednocześnie miałem przekonanie że nowy związek żony czy tak szybko się rozpadnie bo jej problemy emocjonalne były na tyle poważne że jak tylko tamta osoba zorientowałaby się z czym ma do czynienia to szybo by uciekła. Tak przy okazji powiem że żona powiedziała mi że jestem tak dobry człowiekiem i ojcem że nie miałaby sumienia zabierać mi dzieci więc po rozwodzie mogą zostać ze mną. Dla osób które wiedziały że takie ma podejście to była kolejna szokująca decyzja.
Ogólnie byłem zrozpaczony i zacząłem szukać pomocy u Boga bo nic innego nie dawało mi nadziei. Na pierwszej spowiedzi od ponad roku (po dość grzesznym okresie i z perspektywy czasu powolnym odchodzeniu od Boga i wiary) odczułem ogromną ulgę. Było to tak odczuwalne że po 2 tygodniach zdecydowałem się na spowiedź generalną która dała mi zupełny spokój wewnętrzny w tej całej sytuacji. Zacząłem myśleć racjonalnie. Dodatkowo obok mnie pojawiła się osoba która zaczęła mnie odwodzić od myśli o rozwodzie i powiedziała że mam twardo stać przy swoim że na żaden rozwód się nie godzić itd.Taką też przyjąłem postawę. Zacząłem chodzić codziennie do kościoła i przyjmować Najświętszy Sakrament. Dość szybko zorientowałem się że zostałem w tym okresie uzdrowiony ze swoich nałogów (codzienne spożywanie piwa w nadmiernej ilości) i odciąłem się od grzechów z którymi byłem tak związany że przez kilkanaście lat życia nie mogłem się ich wyzbyć. Z reguły po spowiedzi wytrzymywałem max 2 tygodnie. Zdecydowałem się powiedzieć żonie, że nie dam jej rozwodu bo ją kocham i chce żebyśmy nadal tworzyli kompletną rodzinę. Spowodowało to wręcz rozwścieczenie żony. Były momenty że była tak agresywna że potrafiła zwyzywać mnie od najgorszych tak jakby było to poza jej kontrolą. Padały wyzwiska i wulgaryzmy. Nawet nie przypuszczałem że zna takie słownictwo. Nie znałem jej takiej a przecież mieszkaliśmy razem już 10 lat. Denerwowało ją Pismo Święte na stole i krzyż który zawiesiłem na ścianie w widocznym miejscu. Wcześniej był mało widoczny. Wręcz manifestowała swoje wrogie nastawieniem do kościoła. Wcześniej chodziliśmy całą rodziną co niedzielę do kościoła i nie miałem pojęcia że może w ogóle mówić takie rzeczy na temat Kościoła. W tym czasie zacząłem już odmawiać nowennę pompejańską i wydaje mi się ze szatan tego nie wytrzymywał. Na jej obelgi odpowiadałem jakby nie jej ale złu które w niej siedziało. Mówiłem do niej że nie wyprowadzi mnie z równowagi i wręcz emanowałem spokojem na co ona aż się gotowała wewnętrznie. Pewnego razu gdy była w furii krzyknąłem do niej : Wyjdź z niej! Po czym ona krzyknęła bardzo głośno i bez zdziwienia że tak mówię: Nieeee! Po czym złagodniała i usiadła na podłodze jakby zmęczona. Wiedziałem że jest w niej zło i ,że ono kieruje jej postępowanie. Sytuacja między nami pogarszała się. Drugie mieszkanie było wynajęte już od miesiąca ale służyło tylko na wieczorne i nocne schadzki z kochankiem. Nie dawałem za wygraną i modliłem się codziennie nowenną pompejańską oraz kilkoma innymi modlitwami. Dodatkowo uczestniczyłem regularnie w mszach o uzdrowienie oraz adoracjach. Gdybym nie wychodził z domu żona wychodziłaby na swoje schadzki więc wymusiłem na niej że 2 razy w tygodniu ja gdzieś wychodzę a ona zostaje z dziećmi. Codziennie spędzałem kilka godzin na czytaniu poradników katolickich i stron katolickich do których nigdy wcześniej bym nie zajrzał. W tym czasie w moim życiu zaczęły dziać się różne niewytłumaczalne rzeczy i zbiegi okoliczności o których długo można by opowiadać. Ja po prostu wiedziałem że Bóg jest ze mną i prowadzi mnie przez to piekło i ufałem mu w 100%. Miedzy mną a żoną nastał taki okres że tylko ją poinformowałem że oddałem nasz problem Jezusowi i że już się niczego nie boję bo on się tym zajmie i mi pomoże. Prawie przestaliśmy rozmawiać bo widziałem że to nie ma sensu ale czułem w tym spokój. Żona powoli dawała mi do zrozumienia że trzeba powiedzieć dzieciom o naszym rozstaniu i jej wyprowadzce. Coraz więcej wieczorów spędzała w swoim nowym mieszkaniu z kochankiem a ja w tym czasie nie odpuszczałem z modlitwą. Nowenna pompejańska zbliżała się do końca został mi około tydzień na zakończenie części dziękczynnej a sytuacja nie wiele się zmieniała. Wyjechałem z dziećmi do rodziców na weekend z obawami że wrócę a ona będzie już przeprowadzona do nowego mieszkania i wtedy stał się cud.
Żona poinformowała mnie że zrozumiała że musi zakończyć tamten romans bo to rzeczywiście nie ma żadnej przyszłości. Powiedziała, że nie robi tego dla mnie ale dla dzieci i swoich rodziców. To już było coś. W ciągu najbliższego tygodnia zrezygnowała z mieszkania i kontaktu z kochankiem. Skończyło się smsowanie i wychodzenie z domu. Z dnia na dzień łagodniała i zaczęła się do mnie zbliżać. Zachowywała się trochę tak jakby nie byłą świadoma tego co robiła. Po kilku tygodniach zgodziła się zapisać nas na terapię małżeńską. Poza tym uczestniczyliśmy w konferencji dla małżeństw i pojechaliśmy na jednodniową pielgrzymkę do Częstochowy (miałem jechać z kimś innym ale Bóg sprawił inaczej), a po kilku tygodniach zaczęliśmy się nawet sporadycznie razem modlić. Wydaje się to niewytłumaczalne ale nasza rodzina została cudownie ocalona i walczymy o nasze małżeństwo. Ja pozostałem z wrażeniem że Bóg zgładził szatana na moich oczach. Tak to wyglądało z mojej perspektywy. Żona nadal jest chora i ma problemy z bulimią. Nadal ma stany depresyjne i tak na 100% nie mam pewności czy jest ze mną szczera (byłem już dwukrotnie oszukany) ,ale rzeczy które się wydarzyły wskazują dosadnie jaką moc ma modlitwa i jakie rzeczy potrafi czynić Bóg więc wierzę że wszystko dobrze się ułoży.. Moje małżeństwo nie rozpadło się a dzieci do dzisiaj nie dowiedziały się w ogóle o tym co nam groziło. Od tamtego czasu odmówiłem już kolejne nowenny pompejańskie. Właśnie kończę trzecią i wierzę że tym razem wszystko idzie w dobrym kierunku ponieważ robię to z Bogiem a nie jak za pierwszym razem gdy próbowałem to rozwiązać sam po ludzku będąc daleko od Boga. Nie odpuszczam z modlitwą, nie odpuszczam z życiem w stanie łaski uświęcającej. Odciąłem się od grzechu i wszelkich zjadaczy czasu i poświęcam wolny czas na pogłębianie wiary. Jestem zupełnie innym człowiekiem. Spotkałem namacalnie Jezusa. Trzymam się go i wiem że dopóki tak będzie nic złego nas nie spotka. Na koniec chciałbym powiedzieć wszystkim przechodzącym trudne momenty i kryzysy, że Jezus objawia się najczęściej właśnie w takich sytuacjach. Wtedy ma pełne pole do działania. Wystarczy tylko powiedzieć: „Zajmij się tym Jezu” i dopuścić go do naszego serca. Wówczas spełniają się nasze nawet najbardziej niemożliwe do zrealizowania pragnienia. Dziękuję za przeczytanie tego do końca i mam nadzieję, że to świadectwo pomoże komuś zrozumieć gdzie należy szukać pomocy w sytuacjach po ludzki nie do rozwiązania. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków Amen.

Witam..
We wtorek skończyłam odmawianie mojej 1-ej NP.
Mam bardzo chorego syna,
Kiedy czułam, że jest gorzej, że znowu czek go szpital
zaczęłam modlić się do Matki Boskiej prosząc o pomoc.
Wysłuchała mnie.Stan się poprawił, obyło się bez szpitala.
Przyznaję, chociaż jestem osobą wierzącą to różaniec w ręku miałam po raz pierwszy.
W ogóle nie umiałam go odmawiać:( wszystkiego nauczyłam się z netu.
Szczęśliwa jestem,że już umiem odmawiać różaniec.
Dziękuję Najświętszej Panience,że mnie wysłuchała.
Będę jeszcze odmawiać NP prosząc o więcej dla mojego syna,
Módlcie się i proście, Matka Boska wysłucha każdego.
Dziękuję Ci Królowo !!!

wiara czynj cuda ,ja tez mam swiadestwo uzdrowienia , ale jeszcz nie dzjs o tym napisze

Odmawiam od 2 tyg. Caly czas dzieja sie kolo mnie rozne dziwne rzeczy. Diabel szaleje. Jak juz ktos wczesniej wspomnial rozmawiam z mezem i czuje ze nie mowie do niego tylko do zla w nim a on nawet nie przeczy. Prosze Boga zeby pomogl mi nie licytowac sie ze zlem i maz przestaje sie oddzywac. Otwieraja sie i zamykaja drzwi. Wtedy jeszcze glosniej sie modle. Snial mi sie koszmary. Czuje czyjas obecnosc ale wtedy przed snem modle sie do Aniola Stroza. Podczas tych dwoch tyg. dostalam tak wiele lask o ktore nawet nie prosilam bo intencja byla calkiem inna. Matka Boska jest ze mną. Czuje jak batdzo mnie kocha. Wystawia mnie na próby ale daje mi szanse abym sama zrozumiala i mogla sie naprawic duchowo. Powoli oczyszczam swoja dusze. Jeszcze wiele przedemna wiem ze to dopiero poczatek. Chcialabym podziekowac ks.Egzorcyscie za kierunek w ktorym ide. Mimo wiele sie dzieje przeszkody sa ogromne pokusy tez brne do celu z Bogiem sercu. Bóg zapłać

Odmawiam już kolejną nowennę pompejańską. Żadna jak do tej pory nie została wysłuchana:( Brak mi już nadziei i siły. Tę którą odmawiam teraz i jestem na ukończeniu jest dla mnie szczególnie ważna, ale nie mam już siły…boję się, że i ta nie zostanie wysłuchana:(

Dokończę tę nowennę, bo jest ona dla mnie bardzo ważna i mam nadzieję, że będę mogła wkrótce głosić swoje świadectwo jak inni, że została wysłuchana, jak mówią słowa modlitwy „ile mi starczy sił…”

Była to moja pierwsza nowenna, zwróciłam się do Maryi w bardzo trudnym czasie – mąż od ok 4 lat stosował przemoc psychiczną wobec mnie (na szczęście nie fizyczną). Regularnie upokarzał mnie, poniżał, obrażał mnie i moją rodzinę, szantażował emocjonalne, urządzał awantury o byle co i przy każdej okazji kazał wyprowadzać mi się, miał napady złości, kontrolował wszystko co robię, nie mogłam mieć innego zdania NIGDY, odciął mnie od znajomych itd. – prawdopodobnie ma zaburzenie narcystyczne. Pierwszą myślą w wyborze intencji było modlenie się o małżeństwo albo o przemianę męża. Ale wtedy rozważyłam słowa księdza egzorcysty, u którego byłam kiedyś na mszy o uzdrowienie – intencja w takiej mszy powinna być na nasz temat, nie osoby trzeciej. Przecież tak naprawdę wszyscy mamy wolną wolę i jeśli ta osoba nie ma woli się zmienić, odeszła od Boga, MY nie możemy jej zmusić. Ale możemy pracować nad sobą. Dlatego moją intencją w nowennie było wzmocnienie MOJEJ siły psychicznej, asertywności, stawiania granic, podejmowanie decyzji zgodnych z wolą Bożą, tak by przyniosły dobro mojej rodzinie (mamy małe dziecko i jego bezpieczeństwo i szczęście dla mnie jest najważniejsze i miałam wątpliwości, czy przez moją „uległość” i pozwalanie na przemoc, krzywdzę też dziecko-świadka tych scen). Już w połowie nowenny zaczęłam odczuwać w sobie wielkie zmiany – zniknął strach przed wybuchami męża, słabość, depresja i godzenie się na te awantury! Zawierzyłam Bogu. Odważyłam się porozmawiać ze specjalistami o przemocy a także wyjawić historię bliskim znajomym, którzy obiecali wsparcie i nakłanianie męża do terapii. Postawiłam mężowi granice, jasno i spokojnie i bez strachu wyjaśniłam mu konsekwencje jego zachowania – powiedziałam mu, że to co robi jest przemocą psychiczną i jeśli nie przestanie, pokażę wszystkie dowody (miałam jego SMSy i wideo z krzykami, przekleństwami i upokarzaniem mnie itd) najpierw znajomym, a potem odpowiednim instytucjom. Nigdy wcześniej na to się bym nie odważyła, bo bałam się jeszcze większej agresji. I on też wyczuł we mnie tę nową pewność i siłę i po tej rozmowie do tej pory nie zwyzywał mnie ani nie wpadł w swój „amok” ani razu. Ale byłam gotowa zgłosić się na policję i założyć niebieską kartę, jeśli powtórzyłby swoje ataki. Zapisałam się też na terapię, by wzmocnić się. Mąż magicznie się nie zmienił w inną osobę, ale pilnuje się, stara się i dzięki MOJEJ przemianie, jego zachowanie jest lepsze. Bardzo mi zależy na głoszeniu mojego świadectwa, bo widzę wiele kobiet tkwiących w przemocowych związkach i narażających przez to swoje dzieci na traumę – i tym samym stają się tak naprawdę odpowiedzialne za krzywdę swoich dzieci i wzrastanie w patologii. Wszak niereagowanie na zło też jest grzechem. Modlą się nowenna po nowennie o przemianę męża-alkoholika tudzież męża-agresora, a może to czas na zmianę kierunku nowenny. Wiem, że w katolickiej tradycji nie chcą brać pod uwagę rozwodu, do którego nie namawiam, ale namawiam do niegodzenia się na przemoc. Do walki o bezpieczeństwo własne i dzieci. Codziennie modlę się o każdą osobę w podobnej sytuacji jak ja, by Bóg dał jej siłę przerwać milczenie. Bóg chce naszego szczęścia a nie umartwiania się. Maryja, która jako Matka Jezusa zna nasze matczyne serca da Wam siłę, byście zapewniły swoim dzieciom bezpieczne środowisko. Jeśli to czytasz i jesteś ofiarą przemocy, wiedz, że ja też codziennie modlę się w Twojej intencji, ręka Boża jest nad Tobą. 🙂

Ja również chciałam podzielić się cudowna wiadomością o wysłuchaniu mojej prośby przez naszą Mateńkę w niebie za sprawą Nowenny Pompejańskiej.
Dostąpiłam tej cudownej łaski już w połowie odmawiania Nowenny. Dzięki Ci kochana najmilejsza Matuchno.