Kalisz szczyci się mianem najstarszego grodu w Polsce, gdyż utożsamia się go z leżącą przy szlaku bursztynowym Calisią, o której wspominał Ptolemeusz (II wiek). Jak niegdyś przez miasto zdążali kupcy, tak od XVII w. przybywają tu liczni pielgrzymi, aby pokłonić się św. Józefowi, którego wizerunek czczony jest w miejscowej kolegiacie.
Pierwszy kościół kolegiacki w Kaliszu polecił wznieść ok. 1145 r. książę Mieszko III Stary na terenie zwanym obecnie Zawodziem. Wzmiankę o dokonanej przez władcę fundacji przekazuje breve papieża Honoriusza III z 1218 roku. Wspomniany książę stale wspierał kaliską świątynię, noszącą wezwanie św. Pawła, o czym świadczy odnotowany w 1193 r. dar w postaci srebrnej, romańskiej pateny. Podziemia kolegiaty stały się miejscem pochówku Mieszka III Starego (1202) i jego dwóch synów: Mieszka i Bolesława.
Kolejny kościół, przy którym funkcjonowała kapituła kolegiacka, wybudowano już w miejscu obecnego sanktuarium św. Józefa. Wznoszenie nowej świątyni pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zainicjował w 1359 r. abp Jarosław Bogoria Skotnicki. Kaliska kapituła cieszyła się szczodrobliwością kolejnych monarchów – Kazimierz Wielki darował kanonikom pozłacany i emaliowany gotycki kielich (w 1363 r.). Kościół kaliski, szacowny i okazały, nie wyróżniał się jednak znacznie spośród innych świątyń miejskich Królestwa Polskiego, aż do 1670 r., kiedy to stał się ośrodkiem kultu św. Józefa.
U początków czci oddawanej ziemskiemu opiekunowi Chrystusa na kaliskiej ziemi stoi wydarzenie z udziałem mieszkańca wsi Szulec, noszącego nazwisko Stobienia. Sparaliżowany mężczyzna doświadczył wizji sędziwego starca, który zlecił mu zatroszczyć się o namalowanie obrazu przedstawiającego Najświętszą Maryję Pannę i św. Józefa, prowadzących za rękę Dziecię Jezus, nad którymi unosić się ma Duch Święty i Bóg Ojciec. Stobienia usłyszał obietnicę: „Oddaj ten obraz do kolegiaty kaliskiej, a zupełnie zdrów zostaniesz”. Gdy mężczyzna wykonał polecenie i uczcił nowo namalowane dzieło przez nabożny pocałunek, wrócił do pełni sił. Umieszczony w świątyni wizerunek zasłynął kolejnymi łaskami, wśród których jako pierwszą odnotowano uzdrowienie Stanisława Bartochowskiego, dziedzica Błaszek (w 1673 r.).
To tylko fragment artykułu…
To wydanie jest wciąż dostępne. Aby przeczytać cały tekst, zamów czasopismo w wersji drukowanej albo zapisz się do naszego biuletynu, a wtedy otrzymasz darmowy dostęp.
Zapisz się tutaj:
