Wykopaliska pompejańskie są niezwykłym świadectwem starożytnego świata, zastygłym w czasie przez tragiczną erupcję Wezuwiusza z 79 roku n.e. Dzięki bardzo dobremu zachowaniu budynków, malowideł ściennych, przedmiotów codziennego użytku oraz szczątków mieszkańców Pompeje pozwalają badaczom szczegółowo odtworzyć życie i kulturę rzymskiego miasta. Odkrycia dokonane w tym miejscu znacząco wzbogaciły naszą wiedzę o historii, sztuce i społeczeństwie starożytności, czyniąc z Pompejów kluczowy punkt odniesienia w archeologii klasycznej. Obecnie Pompeje stanowią jedno z najbardziej ikonicznych miejsc na świecie, symbolizującym jednocześnie potęgę i kruchość ludzkiej cywilizacji.
Kochani Czytelnicy! 91% artykułów na naszej stronie jest dostępnych bez ograniczeń. Nie znaczy to, że nie istnieją koszty ich przygotowania i publikacji. Będziemy wdzięczni za zaprenumerowanie naszego czasopisma albo wsparcie naszej Fundacji. Dziękujemy za zrozumienie. Redakcja
Wykopaliska pompejańskie są niezwykłym świadectwem starożytnego świata, zastygłym w czasie przez tragiczną erupcję Wezuwiusza z 79 roku n.e. Dzięki bardzo dobremu zachowaniu budynków, malowideł ściennych, przedmiotów codziennego użytku oraz szczątków mieszkańców Pompeje pozwalają badaczom szczegółowo odtworzyć życie i kulturę rzymskiego miasta. Odkrycia dokonane w tym miejscu znacząco wzbogaciły naszą wiedzę o historii, sztuce i społeczeństwie starożytności, czyniąc z Pompejów kluczowy punkt odniesienia w archeologii klasycznej. Obecnie Pompeje stanowią jedno z najbardziej ikonicznych miejsc na świecie, symbolizującym jednocześnie potęgę i kruchość ludzkiej cywilizacji.
Teatr Wielki w Pompejach powstał w III wieku p.n.e., a jego twórcy sprytnie wykorzystali naturalne ukształtowanie terenu. Na widowni mogło zasiąść około 5 tysięcy osób, które rozmieszczano w pięciu różnych sektorach. Pierwsze cztery rzędy zajmowali najważniejsi mieszkańcy – lokalna elita, a pozostałe piętnaście należało do reszty widzów. Scenę wykonano z cegły; pomiędzy nią a orchestrą zachowały się wgłębienia na opuszczaną kurtynę. Zachowały się też otwory, w które wkładano maszty podtrzymujące velarium – płachtę materiału chroniącą widzów przed palącym słońcem.
Artemida strzelająca z łuku – statua z brązu z II wieku p.n.e.; odnaleziona przy świątyni Apollona; do współczesności zachowała się tylko górna część. Artemida, córka Leto i siostra Apollona, naciąga cięciwę łuku, aby wystrzelić strzałę.
Posąg przedstawia młodego Apollona w dynamicznej pozie, z ramionami wyciągniętymi do przodu, jakby miał wypuścić strzałę z łuku. Wykonany z brązu posąg ma 158 cm wysokości i waży 180 kg. Cechują go starannie odwzorowane rysy twarzy oraz delikatne loki.
Ruiny świątyni Jowisza (po lewej) z II wieku p.n.e. oraz Łuk Nerona – monumentalna brama z I wieku n.e., znajdujące się przy forum w Pompejach; w tle Wezuwiusz.
Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego". To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Nasze czasopisma możesz nabyć w cenie już od 2 zł. Zamów i wspieraj różańcowe inicjatywy!
