Choć to Wielki Czwartek jest dniem upamiętniającym tajemnicę Eucharystii, w praktyce Kościoła wydarzenie z Wieczernika wspomina się również w każdy pierwszy czwartek miesiąca. Ta liturgiczna anamneza (uobecnienie) pozwala nam nie tylko wspominać to, co dokonało się podczas Ostatniej Wieczerzy, lecz także uczestniczyć w tych zbawczych wydarzeniach tu i teraz.
W WIECZERNIKU – OPRÓCZ EUCHARYSTII – ustanowiony został również sakrament święceń. Mówiąc „to czyńcie na moją pamiątkę”, Chrystus nie tylko zobowiązuje uczniów do sprawowania świętych obrzędów, lecz także udziela im swojej mocy, aby chleb i wino, które brać będą do rąk, stawały się Najświętszym Ciałem i Krwią Zbawiciela.
Celebracja pierwszych czwartków miesiąca ma zatem dwa wymiary. Z jednej strony stanowi ona dziękczynienie za dar Eucharystii, z drugiej – jest wyrazem troski o kapłanów oraz o nowe powołania do służby w Kościele. Najwłaściwszym sposobem przeżywania tego dnia jest udział we mszy świętej i przyjęcie komunii oraz adoracja Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Skoro Eucharystia ma być – jak czytamy w dokumentach soboru watykańskiego II – „źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego”, nabożeństwo pierwszych czwartków nabiera szczególnego znaczenia. Wspominając z wiarą wydarzenia z Wieczernika, uznajemy prawdziwość Chrystusowych słów: „To jest Ciało moje, to jest Krew moja”. W świecie (nawet chrześcijańskim!), który coraz mniej wierzy w rzeczywistą obecność Pana w Eucharystii, celebracja skupiająca się na tej tajemnicy wydaje się niezwykle potrzebna.
Chrystus pozostawił Kościołowi Eucharystię jako dar swojej obecności. Zmartwychwstały Pan jest w niej „realnie obecny, chociaż żyje poza czasem i przestrzenią” (Benedykt XVI), przekraczając nasze zmysłowe poznanie, a zarazem oddając się nam w prostym i widzialnym znaku chleba. Bóg, który dla nas stał się Człowiekiem, pragnie, abyśmy karmili się Jego Ciałem, wchodząc z Nim nie tylko w duchową, ale także w fizyczną komunię. W ten sposób Eucharystia może stać się dla ludzi „sakramentem drogi” (Jan Paweł II) – przez nią Chrystus przychodzi do człowieka, a człowiek postępuje na drodze ku wieczności.
Kościół żyje dzięki Eucharystii. W niej odnajdujemy zbawczą obecność naszego Pana, wokół której od dwóch tysięcy lat gromadzi się wspólnota wierzących. Pierwsze czwartki miesiąca mogą stanowić podstawę dla kształtowania i podtrzymywania właściwej i głębokiej pobożności eucharystycznej. Przeżywane we wspólnocie parafialnej stają się one również znakiem jedności – Kościół to ci, którzy gromadzą się wokół ołtarza, wyznają wspólnie wiarę w eucharystyczną obecność Chrystusa i przyjmują to samo Ciało, by móc trwać w komunii z Bogiem i z braćmi.
To tylko fragment artykułu…
Całość przeczytasz w "Królowej Różańca Świętego". To wydanie jest wciąż dostępne w sprzedaży, dlatego ma ograniczony dostęp. Nasze czasopisma możesz nabyć w cenie już od 2 zł. Zamów i wspieraj różańcowe inicjatywy!
