Trudno doszukiwać się informacji w Biblii o narodzeniu Maryi. Tradycja przekazuje jednak imiona Jej rodziców: Anna i Joachim. Nie znamy też miejsca narodzin Maryi, choć istnieje starożytny tekst wskazujący na Jerozolimę jako miasto, w którym narodziła się Matka Boża.
W domniemanym miejscu jej narodzin, w Jerozolimie, stanęła w czasach starożytnych bazylika poświęcona właśnie temu wydarzeniu. Wiadomości o narodzeniu Najświętszej Maryi Panny odnaleźć możemy jedynie w apokryficznej Protoewangelii Jakuba, która nie weszła do kanonu Pisma Świętego. Istnieje jednak spory odstęp czasowy od powstania tego apokryficznego dzieła do rozpoczęcia świętowania tego dnia w Kościele. Obecnie bazujemy głównie na przypuszczeniach, tak wobec miejsca urodzin, jak i dokładnej daty.
Tradycja święta narodzenia NMP jest bardzo starożytna. Początki świętowania tego dnia wiążą się ze soborem w Efezie, który stał się iskrą dla późniejszego kultu maryjnego. Prawdopodobnie święto to wprowadził papież św. Sergiusz I w 688 roku. W Kościele wschodnim święto to mogło być już obchodzone znacznie wcześniej.
W Polsce używamy do określenia tego świątecznego dnia także innej nawy: Matki Bożej Siewnej. Według staropolskiej tradycji dopiero po 8 września podejmowano takie prace rolnicze jak orka i siew.
Święto to uczy nas dwóch istotnych rzeczy. Jak podaje Tradycja, rodzice Maryi mieli być bezpłodni i dopiero interwencja Boga wspomogła ich w poczęciu upragnionego dziecka. Stąd dziecko nie jest własnością rodziców, ale darem Bożym. Po drugie zaś, Maryja wiodła spokojne, dziecięce i później kobiece życie. To powinno pomóc nam w zrozumieniu naszego powołania. Stała się wzorem dla nas poprzez pełne oddanie się woli Boga.
