W Polsce jest całkiem dużo miejsc, które nazywane są sanktuariami Matki Bożej Łaskawej. Znajdują się one między innymi w Warszawie, Wrocławiu, Krzeszowie czy Pobiedziskach. Czy na pewno dobrze rozumiemy określenie „Matka Boża Łaskawa”?
Łaskawość, zgodnie ze słownikiem etymologicznym, znaczy tyle co „serdeczność”, „wspaniałomyślność”, „wyróżnianie lub faworyzowanie kogoś”, „przychylność”. W dzisiejszych czasach połączenia wyrazowe „łaskawy pan” czy „łaskawa pani” są na co dzień nieużywane i nacechowane raczej negatywnie. Być może z tego powodu, że w dawnych czasach, kiedy panował feudalizm, ludzie byli w bardzo dużym stopniu zależni od innych: chłop od szlachcica, szlachcic od króla albo mieszkaniec podbitego kraju od najeźdźcy.
Bywały sytuacje, że panowie traktowali swoich poddanych całkiem dobrze. Troszczyli się o chorych, wspomagali w nieszczęściu, wybaczali drobne przewinienia. Wszelkie dobre czyny takich ludzi nazywano „łaską” – stąd „łaskawy pan”, „łaskawa pani”. Zwykle panowie nie chcieli przychylać się do próśb, płaczu, wołania o pomoc w nieszczęściu. Wówczas, jakże często, jedynym miejscem, gdzie człowiek mógł iść się pożalić, był kościół. Ludzie klękali pod krzyżem albo obrazem Matki Bożej, wołając o uzdrowienie albo ocalenie z jakiegoś innego nieszczęścia. I rzeczywiście, zdarzało się, że byli wysłuchani, a ich prośby spełnione. Rozsiane po całej Polsce (a właściwie po całym świecie) liczne sanktuaria, a w nich mnóstwo wotów dziękczynnych i wypełnione grube księgi ze świadectwami cudów są dowodem na to, że pokorna modlitwa człowieka może przynieść ratunek nawet w najtrudniejszych sytuacjach.
W sensie teologicznym słowo „łaska”, które pochodzi od greckiego charis, jest darem od Boga udzielanym człowiekowi, czego nie należy wiązać z zasługą. Łaska może dotyczyć spraw duchowych lub materialnych.
Bóg – najważniejszy dawca łask
Są takie łaski, których żaden, nawet najbardziej szlachetny człowiek nie może nam dać. To między innymi dar życia wiecznego albo łaska odpuszczenia grzechów. Dlatego według nauczania Kościoła dawcą największych łask jest Pan Bóg. On zaprasza nas do obcowania ze sobą tu na ziemi w sakramentach, a w niebie twarzą w twarz. Dał nam łaskę życia doczesnego i daje możliwość zbawienia.
W sakramencie pokuty Pan Bóg udziela przebaczenia grzechów. Znakiem ogromnej Jego łaski wobec ludzi było też posłanie na ziemię Jezusa Chrystusa – odkupiciela świata. Bóg daje nam także łaski potrzebne do codziennego życia na ziemi – zdrowie, siłę, rozum, zdolności, mądrość w pokonywaniu przeróżnych problemów i wiele innych.
Maryja – Matka Łaski Bożej
Zgodnie z tym, co napisaliśmy wyżej, Maryja jako człowiek i stworzenie nie może sama z siebie uczynić żadnego cudu ani przekazać łaski, których udzielanie jest „zarezerwowane” tylko dla Boga.
Jednakże mimo że wszelkie prawdziwe dobro pochodzi od Boga, nie można nie zauważyć, że wiele z Jego darów otrzymaliśmy dzięki Jego Matce Maryi. W pierwszej kolejności było to narodzenie Jezusa. Niemożliwe bez Jej zgody w Nazarecie. Odpowiadając słowami: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twojego słowa” (Łk 1, 38), już wtedy stała się najważniejszą pośredniczką w przyjściu na świat Syna Bożego.
Pielgrzymując do różnych Maryjnych sanktuariów w Polsce i na całym świecie, bez trudu można zauważyć we wszystkich z nich mnóstwo wotów dziękczynnych, ofiarowanych za dar uzdrowienia albo poratowanie w innych życiowych kłopotach. Także w sanktuariach można znaleźć księgi łask z podziękowaniami za pomoc w często beznadziejnych sprawach. Ludzie już dawno temu zauważyli, że wszelkie modlitwy do Boga zanoszone razem z Maryją stają się bardziej skuteczne, bo przecież Jezus niczego nie odmówi na prośbę swojej Matki, a pierwszym wydarzeniem potwierdzającym ten fakt było wesele w Kanie Galilejskiej.
Wstawiennictwu Matki Bożej Łaskawej przypisuje się liczne niezwykłe wydarzenia, nie tylko pojedynczych ludzi, ale też całych narodów. W historii do najbardziej znanych należą obrona Jasnej Góry w czasie Potopu szwedzkiego (1655 r.), zwycięska bitwa króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem (1683 r.) czy też Cud nad Wisłą, czyli Bitwa Warszawska z roku 1920.
Nie można pominąć też ogromnie ważniej łaski nawrócenia dokonującej się nierzadko podczas odmawiania różańca lub innych modlitw ku czci Matki Bożej.
Łaska jest zawsze dobrowolnym i bezinteresownym darem. Nie da się jej kupić czy też wymusić. Ani u Boga, ani u ludzi. Można jednak na nią zasłużyć – pokorą, posłuszeństwem, okazaniem wdzięczności za wszystkie poprzednie akty dobrej woli. To dlatego najwięcej łask od Boga i Jego Matki umieli wyprosić ludzie prości, tacy, którzy całe swoje życie oddali dosłownie w ręce Opatrzności, ufając, że nie zostaną zawiedzeni.
Klękając przed wizerunkami Matki Bożej Łaskawej w jakimkolwiek kościele, modląc się o Jej wstawiennictwo, pamiętajmy więc, że modlitwa musi być poparta zawierzeniem i zgodą na wolę Bożą. Niezależnie od tego, jakie skutki przyniesie.
