Na nasze pytania o status Godziny Łaski oraz wizji mistycznych Pieriny Gilli odpowiada ks. Marco Alba, rektor sanktuarium Maryi Róży Duchownej i Matki Kościoła w Fontanelle pod Montichiari.
Wywiad z ks. Marco Albą, delegatem ds. sanktuarium w Montichiari Fontanelle:
Drogi Ojcze, ostatnio rozmawialiśmy dwa lata temu*, kiedy rozpoczynały się prace Komisji badającej życie i przekazy mistyczne Pieriny Gilli. Komisja zakończyła już prace. Jakie są ich wyniki?
Zezwolenie lokalnych władz kościelnych, wydane za zgodą Stolicy Apostolskiej, pozwala docenić w pełni treść przesłania Pieriny Gilli z duchowego i mistycznego punktu widzenia. Nie chodzi tu o objawienia, jak to zostało wyjaśnione, lecz o doświadczenia natury osobistej o autentycznej wartości duchowej. Mamy zatem do czynienia z doświadczeniami, w których żywe jest działanie Ducha Świętego i z których każdy może czerpać w pełnej wolności, wiedząc, że nie ma w nich teologicznych czy doktrynalnych błędów. Mogą więc być użyteczne dla własnego nawrócenia i uświęcenia.
Komisja orzekła, że doświadczenie Pieriny Gilli w odniesieniu do Maryi Róży Mistycznej, nie zawiera żadnych elementów teologicznych ani moralnych sprzecznych z doktryną Kościoła. Jak to przekłada się na praktykę duchową czcicieli Maryi Róży Duchownej i możliwość szerzenia orędzi danych Pierinie GIlli?
Nie przypadkiem też w nowym dokumencie papieskim zostały one przyrównane – w chwili wydania zezwolenia – do uzewnętrznienia się charyzmatu dla dobra dusz i Kościoła. Dzięki temu będzie możliwe teraz rozpowszechnianie takich tekstów, zaznaczając, iż nie są to objawienia, lecz autentyczne doświadczenia duchowe, które mogą budować i wzmacniać wiernych oraz Kościół.
Zobacz też:
Nasz film: Godzina łaski i przesłanie z Montichiari:
Artykuł o Godzinie łaski na naszej stronie
Oczywiście będzie także można przeżywać i zgłębiać z większym spokojem ducha i wolnością typowe nabożeństwa zrodzone z duchowości Pieriny Gilli, bardzo już rozpowszechnione na całym świecie, czyli: Godzina Łaski 8 grudnia, Święto Komunii Wynagradzającej 13 października, Święto Róży Duchownej 13 lipca, dzień maryjny 13 dnia każdego miesiąca, dziękczynienie za Źródło łaski w Niedzielę Bożego Miłosierdzia.
Jaka część przesłania Pieriny Gilli jest w Ojca uznaniu najbardziej aktualna?
Jeśli chodzi natomiast o przesłania zawarte w jej pismach, myślę że najbardziej aktualną (i być może najbardziej charakterystyczną duchowość związaną z Różą Duchowną) jest wielka modlitwa wstawiennicza za kapłanów i wszystkich konsekrowanych, nie tylko o opiekę nad nimi i ich nawrócenie, ale także o nowe powołania. Sądzę że ogromny kryzys Kościoła, przynajmniej w Europie, jest spowodowany w dużej mierze kryzysem powołań do życia konsekrowanego oraz brakiem wiarygodnych świadectw przeżywania tego stanu życia z radością i poświęceniem.
Innym aspektem charakteryzującym przesłanie z Fontanelle (i w tym przypadku zbliżamy się do typowego aspektu sanktuariów maryjnych) są modlitwy o uzdrowienia fizyczne oraz duchowe dzięki obecności Źródła Łask i wody święconej.
Jak nabożeństwo 8 grudnia jest odprawiane w Montichiari i Fontanelle?
Sposób, w jaki jest obchodzona Godzina Łaski w Fontanelle, w dniu uroczystości Niepokalanego Poczęcia, nie jest skomplikowany. Msza Święta o godzinie 11, od godziny 12 do 13 następuje Godzina Łaski: zostaje wystawiony Najświętszy Sakrament obok figury Róży Duchownej, trwa adoracja, podczas której prosi się o łaski i zanosi modlitwy wstawiennicze, w szczególności za kapłanów, osoby konsekrowane oraz za chorych na ciele i duchu. O godzinie 13 wierni otrzymują błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem, po czym zostaje on schowany do tabernakulum.
W Polsce nie brakuje głosów krytycznych, że jeśli mówimy o Godzinie łaski dla świata, to jest trochę tak, jakbyśmy deprecjonowali otrzymanie łask w każdym innym czasie, bo to miałoby sugerować, że niebo „jest zamknięte” w innym czasie. Jaki jest zatem sens odprawiania Godziny łaski w myśl wizji Pieriny Gilli? Jak poprawnie rozumieć sens Godziny łaski?
Dobrze wiemy, że Boże miłosierdzie udziela swoich łask spontanicznie, lecz w historii zbawienia wstawiennictwo Maryi dla darów Bożych jest zawsze żywe i związane nie tylko z samą obecnością Przenajświętszej Dziewicy, lecz również z przesłaniami, za pomocą których chce objawiać się światu. Dzięki nim żyje w sercach swoich dzieci, wzbudzając w niektórych silne doświadczenia mistyczne. Tak też zdarzyło się u Pieriny. To ona uczyniła nas bardziej świadomymi, że w dniu 8 grudnia, poprzez Niepokalaną Dziewicę i Jej Niepokalane Serce, możemy otrzymywać obficie szczególne oraz powszechne łaski: wszędzie na całym świecie można się gromadzić na tej modlitwie w zjednoczeniu, by wznieść do nieba błagania o pomoc. To jedna z wielu dróg, które Dziewica Maryja otwiera przed nami, byśmy dotarli do Serca Jej Syna, doświadczając prawdziwości niektórych gestów, również tych liturgicznych, których tak często potrzebujemy, by zrozumieć, jak prawdziwe i skuteczne jest Boże Miłosierdzie.
Co zmienia akceptacja Kościoła?
Akceptacja Kościoła wzmacnia jeszcze bardziej kult Róży Duchownej oraz rozpowszechnia duchowość Pieriny Gilli na całym świecie. Głosi również z jeszcze większą siłą o owocach i łaskach, jakie za sprawą takiej pobożności przychodzą. Z każdego zakątka świata otrzymujemy sygnały tego typu, jak również historie o nowych powołaniach czy tworzeniu się nowych zakonów. Prosimy zatem o przyłączenie się do naszej modlitwy w zjednoczeniu z Maryją, by zacieśnić duchową wspólnotę.
Na koniec prosimy o słowo dla czytelników „Królowej Różańca Świętego”.
Pragnę z radością zaprosić Was do uczestnictwa w pielgrzymce do naszego sanktuarium Róży Duchownej – Matki Kościoła, które nasz biskup z Brescii zechciał wyznaczyć jako Kościół jubileuszowy na rok 2025.
Dziękujemy za rozmowę!
Kim była Pierina Gilli?
Urodziła się 3 sierpnia 1911 r. w San Giorgio pod Montichiari, w pobożnej rodzinie. Z powodu trudnej sytuacji finansowej po śmierci ojca, na krótko trafiła do sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne. Po powtórnym zamążpójściu przez matkę, Pierina z powrotem została zabrana do domu rodzinnego. Niestety była źle traktowana przez ojczyma. W trudnych chwilach śpiewała litanię loretańską do Matki Bożej, co powstrzymało ojczyma. Sytuacja rodzinnego domu sprawiła, że Pierina oddała swoje życie Matce Bożej i rozpoczęła praktyki miłosierdzia i pokuty.
W wieku 18. lat zaczęła pracować jako pielęgniarka w szpitalu w Montichiari. Pierina odmówiła starającemu się o jej rękę i zapragnęła wstąpić do zakonu. Nie została jednak przyjęta z powodu złego stanu zdrowia. Ponownie starała się o przyjęcie w wieku 32. lat. Choć wtedy została przyjęta do zakonu Służebnic Miłosierdzia, jednak nie doszło do jej ślubów wieczystych, głównie z powodu nękających ją ciężkich chorób.
24 listopada 1946 roku w szpitalu, po raz pierwszy doznała wizji Maryi, która określiła się jako Róża Duchowna. Widzenie przedstawiało płaczącą Madonnę z zanurzonymi w piersi trzema mieczami. Szatę zdobiły trzy róże: biała, czerwona i złota. Było to pierwsze z serii objawień, które trwały do śmierci wizjonerki. Głównym przesłaniem objawień była prośba o nawrócenie i szerzenie kultu Matki Bożej Róży Duchownej.
Pierina ofiarowała w tej intencji swoje cierpienia, zwłaszcza za uświęcenia dusz konsekrowanych – kapłanów oraz członków męskich i żeńskich zgromadzeń zakonnych. Jednak kiedy powiedziała o tym swojemu spowiednikowi nie znalazła zrozumienia. Ten nakazał jej milczenie. Pierina oddała się więc jeszcze bardziej modlitwie i pokucie.
W maju 1947 r. zaczął ją atakować demon w różnych postaciach. Ujrzała wtedy nieskończoną przestrzeń piekła. Opisała je jako miejsce otoczone płomieniami, wypełnione duszami potępionych. Gdy zaczęła wzywać na pomoc Chrystusa i Matkę Bożą, jakiś głos powiedział jej: „Patrz, to piekło. Pierwsza grupa potępionych to dusze konsekrowane, które zdradziły swą posługę, oto dlaczego są potępione. Druga grupa to osoby duchowne, które umarły w stanie grzechu śmiertelnego. Trzecia grupa to kapłani Judasza! Aby te biedne dusze nie szły do piekła trzeba wynagradzać, podejmować wiele aktów wiary i pokuty”. Pierina oświadczyła wtedy, że osobiście jest gotowa podejmować wynagradzające ofiary. Co też czyniła do końca życia. I także do końca życia doznawała mistycznych objawień Matki Najświętszej – Róży Duchownej.
Pierina aż do śmierci prowadziła pustelnicze życie, poświęcając się modlitwie i pokucie w skromnym domku i spotykając się z pielgrzymami w małej kaplicy. Zmarła w opinii świętości 12 stycznia 1991 roku.
Fragment książki „Maryja Róża Duchowna”,
Wydawnictwo Rosemaria 2018.
