Cudowny Medalik posiada wielką moc i wzbudza przez to ciekawość, ale także kontrowersje.
Czy Cudowny Medalik działa… magicznie?
Katechizm Kościoła Katolickiego podkreśla, że „zmysł religijny ludu chrześcijańskiego zawsze znajdował wyraz w różnorodnych formach pobożności, które otaczały życie sakramentalne Kościoła”, zaliczając do nich m.in. różaniec i medaliki. Są to tzw. sakramentalia, które „nie udzielają łaski Ducha Świętego na sposób sakramentów, lecz przez modlitwę Kościoła uzdalniają do przyjęcia łaski i dysponują do współpracy z nią.” (KKK 1660–7). Nośmy więc medalik pamiętając, że nie działa on „sam przez siebie”, jak magiczny przedmiot, talizman, ale dzięki wierze, jaką mamy w sercu i modlitwie, jaką nosimy na ustach. Wszak Maryja mówiła o prośbie i zaufaniu: „Promienie, które widzisz, są symbolem łask, jakie zlewam na osoby, które mnie o nie proszą. Postaraj się, by wybito Medal według tego wzoru. Wszyscy, którzy go będą nosić, dostąpią wielkich łask. Tych, którzy mi ufają, otoczę szczególną opieką.”
Czy Cudowny Medalik został… sfałszowany?
W internecie krąży plotka, jakoby Medalik „był nieważny” lub wręcz został „sfałszowany”, czego dowodem mają być rzekome gwiazdki–pentagramy na jego rewersie. Chociaż w objawieniu św. Katarzyna prawdopodobnie nie widziała żadnych gwiazdek, to jednak z uwagi na powszechną symbolikę biblijną, już pierwsze medaliki miały 12 gwiazdek na rewersie. Podobne pięcioramienne gwiazdki widzimy wokół wizerunku Maryi nad ołtarzem i nad sarkofagiem św. Katarzyny (zob. str. 12), która do końca swojego życia potwierdzała ważność tej formy medalika, dodając, by „nic przy nim nie zmieniać”. Także medaliki rozpowszechnianie w Polsce przez św. Maksymiliana Kolbego były wierną kopią medalików francuskich, nie licząc inwokacji przetłumaczonej na język polski.
Trzeba tu zaznaczyć, że symbolika gwiazdek nawiązuje do Apokalipsy św. Jana: „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.” (Ap 12, 1). Nie można jednak wiązać pięcioramiennych gwiazdek z pentagramem, symbolem magicznym. Pentagram etymologicznie wywodzi się ze starożytnej pentalfy (πένταλφα – péntalpha, w tłum.: „pięć znaków A–alfa”), wymyślonej przez Pitagorasa. Synonim „pentagram” to połączenie dwóch słów: πέντε (pente – pięć) i γραμμή (grammē – linia). W obu przypadkach mowa o pięciokącie gwiaździstym, którego linie krzyżują się ze sobą. Z czasem starożytny symbol pentagramu przeniknął do okultyzmu, wolnomularstwa i satanizmu.
Także heraldyka i weksylologia rozróżniają gwiazdkę (widoczną np. na fladze Unii Europejskiej) od pentagramu (na flagach Etiopii i Maroka).
Dlaczego Cudowny Medalik nazywany jest także „Medalikiem Niepokalanego Poczęcia”?
Francuscy biskupi, widząc nadzwyczajne skutki towarzyszące noszeniu Medalika, zwrócili się do papieża Piusa IX o ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Matki Bożej. Tak więc inwokacja umieszczona na awersie: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”, przyczyniła się bezpośrednio do papieskiej decyzji. – Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny ogłosił Pius IX 8 grudnia 1854 roku w konstytucji apostolskiej „Ineffabilis Deus” (łac. „Niewysłowiony Bóg” – przeczytaj całość na rozaniec.info):
Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną, i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć. Pius IX
Niektórzy błędnie uważają, że dogmat o Niepokalanym Poczęciu odnosi się do poczęcia Jezusa Chrystusa. Odnosi się on jednak do Maryi i potwierdza szczególny stan Jej świętości od poczęcia w łonie św. Anny. Dzięki temu przywilejowi, Maryja była wolna od konsekwencji grzechu pierworodnego (Adama i Ewy). Łaska Niepokalanego Poczęcia predysponowała Ją do stałej przyjaźni z Bogiem, zdolności wchodzenia z Nim w autentyczny kontakt. Mądrość skłaniała Ją do wybierania zawsze tego, co lepsze, doskonalsze. Skutkiem tej łaski była żywa wiara i doskonałe wypełnianie przez Maryję Woli Bożej.
