Pozycja kobiet w świecie starożytnym nie była zbyt uprzywilejowana, zwłaszcza w kulturach semickich, a więc także izraelskiej. Dziwić może fakt, że to właśnie kobiety stały się pierwszymi świadkami zmartwychwstania Jezusa, a zarazem pierwszymi misjonarkami tej zbawiennej wiadomości.
Skorpiony, według autora biblijnego, upodobały sobie za miejsce zamieszkania pustynne tereny, zwłaszcza te, które przemierzać mieli Izraelici w drodze do Ziemi Obiecanej. Mojżesz przypomina w Księdze Powtórzonego Prawa, że to przed ich jadem strzegł Bóg Izraela (Pwt 8, 15). Pustynia jako teren nieprzyjazny człowiekowi była doskonałym miejscem dla skorpionów i innych jadowitych zwierząt.
„Gość w dom – Bóg w dom”. Powiedzenie to nasuwa się, gdy rozważamy fragmenty Ewangelii, w których pojawia się Marta, patronka gospodyń i ludzi zapracowanych. Czy pracowitość to jedyna cecha, jaką odznacza się Marta? Czy wespół ze swoją siostrą nie tworzą przykładnej wspólnoty, gdzie wszyscy się uzupełniają dzięki odmiennym charyzmatom?
Kruki są ptakami monogamicznymi – samica i samiec łączą się w parę na całe życie i pozostają sobie wierne do śmierci.
Scena nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję przynależy do grupy wydarzeń bezpośrednio poprzedzających przyjście na świat Zbawiciela. Można rzec, że Jezus na ziemi już się pojawił, ponieważ był przecież w łonie swej Matki. Elżbieta odwiedziny Maryi odebrała jako wielki zaszczyt. Postać tak bardzo przez nas znana jest przez ewangelistę dość skromnie opisana.
Znana jest powszechnie historia ofiarowania Jezusa w Świątyni, kiedy na scenie obok Świętej Rodziny pojawiają się także starzec Symeon i prorokini Anna. Z ich ust padają jednak słowa, które dla wielu z nas są niezrozumiałe. Kim była Anna? Jak znalazła się w Świątyni? Jakie życie wiodła? I w końcu co mówi do nas ta biblijna postać?
Wśród najbardziej charakterystycznych ptaków Ziemi Świętej wylicza się bociana, czaplę i ibisa. Ten pierwszy z nich pojawia się jednak rzadziej nad Izraelem. Równie incydentalnie występuje w tekstach Pisma Świętego, bo zaledwie sześć razy.
Zakończyliśmy już pierwszą część cyklu „Kobiety w Biblii”, w której prezentowane były bohaterki ksiąg Starego Testamentu i Maryja, Matka Boga. Druga część cyklu rozpoczyna się dość niespodziewanie: nie będzie bowiem mowy o jedynie o kobietach, ale o małżeństwach. W kolejnych artykułach prezentować będziemy bohaterki Nowego Testamentu, m.in. Annę, Elżbietę, kobiety przy grobie Pańskim, Marię Magdalenę, czy Martę.
„O mężna białogłowo, Judyt wojująca” – któż z nas nie pamięta o tym wezwaniu z godzinek ku czci Najświętszej Maryi Panny? Wiemy doskonale, że ten wers odnosi się do Maryi i określa Jej cnoty. Czy wiemy jednak, kim była Judyta, przywołana bohaterka z jednej z ksiąg Starego Testamentu? Zapraszamy do przedostatniego odcinka cyklu „Kobiety w Biblii” i poznania wybitnej kobiety!
Prorokini, jedyna kobieta piastująca pozycję sędziego w Izraelu, władczyni, niezrównana w sądach i sprawiedliwa w decyzjach – Debora, pracowita pszczoła.
Była prorokinią, śpiewaczką, tancerką, siostrą jednego z najważniejszych izraelskich dowódców w historii biblijnej.
W jej życiu bywały momenty burzliwe i tragiczne. – Mowa o Miriam, zapomnianej bohaterce exodusu!
Autor biblijny często wymienia synogarlicę i gołębia wspólnie: traktuje je bowiem jako ofiary kultyczne, które składać miały osoby niezamożne. Poświadcza o tym nakaz zawarty w Księdze Kapłańskiej, gdzie czytamy: „Jeżeli zaś ktoś jest tak ubogi, że nie może przynieść owcy, to jako ofiarę zadośćuczynienia za grzech, który popełnił, przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie dla Pana, jednego jako ofiarę przebłagalną, drugiego jako ofiarę całopalną” (Kpł 5,7).
Kobiety w historii zbawienia odgrywają wiele ważnych ról. Nie zawsze też stoją w cieniu mężczyzn, choć zwykle to właśnie o przedstawicielach płci silniejszej pamiętamy więcej i lepiej kojarzymy sytuacje z nimi związane. W przypadku opowiadań i historii, w których centrum stoją kobiety, nie jest już chyba tak dobrze. Nowy Cykl „Kobiety w Biblii” pomoże nam w lepszym zrozumieniu kobiecych postaci przedstawionych w Piśmie Świętym.
O problemie alkoholizmu rozmawiamy z ks. Leszkiem Woźnicą, oratorianinem i duszpasterzem Apostołów Trzeźwości.
Święty Paweł wśród przewin (1 Kor 6,10) zawarł również grzech pijaństwa, a cechą wspólną wszystkich wyszczególnionych wykroczeń było pozbawienie się możliwości zbawienia.
O praktyce modlitwy i życiu monastycznym rozmawiamy z o. Piotrem Włodygą OSB, mnichem ze Starego Krakowa
