Autorzy „Królowej Różańca Świętego”
Wśród autorów „Królowej Różańca Świętego” znajdziemy wiele osób. Oto nasi stali współpracownicy.
Wśród autorów „Królowej Różańca Świętego” znajdziemy wiele osób. Oto nasi stali współpracownicy.
Rozpoczynając liturgiczny okres Wielkiego Postu, niejednokrotnie zastanawiamy się nad odpowiednimi sposobami przeżycia tego czasu. Wkraczamy bowiem w czas wyjątkowy, którego sumienne wykorzystanie ma przynieść nam radość towarzyszącą tajemnicy Zmartwychwstania. By łatwiej było nam przyswoić pewne praktyki, warto zastanowić się nad ich głębokim sensem, w czym może pomóc lektura tekstów biblijnych!
Chrześcijanie zamieszkują tereny Ziemi Świętej już od blisko dwóch tysięcy lat. Wiara chrześcijańska rozwija się na tym niewielkim skrawku ziemi przez wieki, choć nasza wiedza dotycząca historii tamtejszych grup chrześcijan bywa niezwykle ograniczona. Wiele wiemy o chrześcijanach zamieszkujących chociażby Jerozolimę, ale czy znany jest nam któryś pochodzący lub związany z Gazą?
Grupa znaków oznajmiających Zmartwychwstanie Jezusa jest znana wielu osobom wierzącym. Zaliczyć do niej możemy rany Chrystusa, które objawił uczniom podczas swojej wizyty w Wieczerniku (J 20,24-29). Ciało Jezusa miało cechy ciała uwielbionego, o czym przyjdzie jeszcze mi pisać przy innej okazji. Istnieją także inne przedmioty świadczące o tym doniosłym wydarzeniu. Wspomnieć wypada chociażby o materiale, w który zawinięte zostało umęczone ciało Jezusa, a które dzisiaj znamy jako Całun Turyński. Rzadziej jednak słyszymy o innych świadkach, ich powiązaniach w ramach biblijnej literatury oraz symbolice. Przyjrzyjmy się kilku z nim.
Niejednokrotnie zdarza nam się w codziennym życiu ocenić kogoś po tym, w jaki sposób jest ubrany, wyrazić słowa zachwytu wobec kunsztownie skrojonej tkaniny lub też bezgranicznie się obrazić ze względu na szpetotę czyjejś garderoby. Świat mody prezentuje coraz to bardziej wymyślne stroje, których raczej nie uraczymy na zatłoczonej miejskiej ulicy. Ubiór i wszelkiego rodzaju dekoracje nadal jednak niosą ze sobą ogromny ładunek wiedzy o przywdziewającej je osobie. Nie inaczej było w czasach starożytnych. Sprawdźmy, jak przez autorów biblijnych pojmowana była symbolika stroju i co myśleli o nagości.
Czyściec wyobrażamy sobie najczęściej jako stan ogromnej kaźni wywołanej tęsknotą za Bogiem. Pewność osiągnięcia nieba i spotkania z Bogiem, nie tak jak w piekle, skąd wyjścia już nie ma. Czyściec jest chyba jednym z najczęściej dyskutowanych problemów teologicznych, a podczas tych debat wielokrotnie zapominamy o podstawie, jaką jest tekst biblijny. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób teologię czyśćca kreuje Jezus w swoich przypowieściach.
W czwartym już spotkaniu z przypowieściami wygłoszonymi przez Jezusa zastanowimy się nad sceną, w której Chrystus wskazuje na miłosierdzie jako jeden z ważniejszych przymiotów Bożych. Obraz władcy darującego dług swemu słudze jest niezwykle wymowny i zachęca do głębokiej refleksji nad relacją człowieka do Boga. Czy relacja ta zawsze odwzorowuje to, w jaki sposób ludzie wierzący odnoszą się do swoich braci i sióstr? Jak skonstruowana jest sama przypowieść? Jaka jest jej retoryka? Czy Jezus podaje jakieś remedium na trudne relacje z bliźnimi?
Trzeci już odcinek z przypowieściami, które są jedną z ważniejszych składowych nauczania Jezusa, poświęcamy analizie tekstu trzynastego rozdziału Ewangelii według św. Mateusza. W tym rozdziale pojawia się aż siedem przypowieści: o siewcy, o kąkolu i pszenicy, o zaczynie, o odnalezionym skarbie i drogocennej perle, o sieci zagarniającej ryby. Czy wszystkie dotyczą jednej i tej samej sprawy? Sprawdźmy!
To już dwie ostatnie godziny modlitwy Maryjnej, głośno i radośnie wyśpiewywanej w polskich kościołach podczas uroczystych spotkań wiernych. Nieszpory, odmawiane o zachodzie słońca, dają możliwość złożenia dziękczynienia Bogu za przeżyty dzień, a kompleta przygotowuje do spokojnego snu i oddania się w tym czasie w Bożą opiekę. Nie inaczej jest w przypadku modlitwy Godzinkami.
Nona, dziewiąta godzina na zegarze modlitewnym, to godzina piętnasta w zwykłym systemie liczenia czasu. Także i na tę godzinę przewidziana została modlitwa ku czci Maryi, a więc kolejna okazja do rozmyślań nad tym, kim jest Matka Boża, oraz jakie symbole i metafory stosuje autor modlitwy, by oddać Jej teologiczny wizerunek. Nieustannie autora modlitwy inspirują obrazy biblijne, co widać również w kolejnej już godzinie modlitewnej.
Kolejna już, szósta godzina modlitwy ku czci Maryi, zawiera odniesienia do jej siły i dziewictwa. Zdaje się, że jest to najbardziej intymna modlitwa w całych godzinkach, zawiera bowiem szereg odniesień do dziewictwa, niezwykle ważnej sfery kobiecego życia intymnego. Dziewictwo to jest nie tylko chrześcijańską ideą, lecz wzmaga szacunek do ciała ludzkiego.
W trzeciej godzinie modlitwy ku czci Najświętszej Maryi Panny autor nadal korzysta z motywów i symboli biblijnych. Każdy z nich wykorzystuje, by podkreślić piękno Maryi, jej oddanie Bogu oraz przymioty, którymi odznaczała się jako Matka Boża.
Już w pierwszym wersecie hymnu przewidzianego na prymę autor modlitwy maryjnej umieszcza dwie aluzje biblijne. Odnosi się do mądrości Maryi, wzywając ją słowami „zawitaj, Panno mądra” oraz podkreśla jej świętość, używając wyrażenia „domie poświęcony”. Wskazanie na mądrość Maryi wiąże ją z tradycją dzieł mądrościowych Starego Testamentu. Jest to korpus ksiąg określanych mianem dydaktycznych, w których dominuje przekazywanie rad, wskazywanie na skutki dobrego i złego postępowania, udzielanie wskazówek, jak żyć pięknie, oczywiście zgodnie z tradycją żydowską, choć prawidła zawarte chociażby w Księdze Mądrości mogą być również i obecnie stosowane.
Godzinki to modlitwa szczególna nie tylko ze względu na charakter maryjny. Modlącego się słowami, przez które wyraża swoje przywiązanie do Maryi, łączy z Nią odniesienie się do motywów i wątków biblijnych. Maryja czyniła podobnie, kiedy wysławiała Boga słowami hymnu „Wielbi dusza moja Pana”.
Pielgrzymi, udający się do Ziemi Świętej, za cel swojej podróży obierają dwa miejsca szczególnie związane z życiem Maryi. Są to Nazaret i Ein Kerem. Pierwsze to mieścina, z której pochodziła Matka Jezusa, drugie stało się świadkiem wygłoszonego przez nią pochwalnego hymnu ku czci Boga Izraela.
Rozbrzmiewa niejednokrotnie pytanie o zasadność wyboru dokonanego przez Boga. Dlaczego na miejsce urodzin swego Syna wybrał właśnie Betlejem, które w tamtym okresie było jedynie zapadłą wioską z kilkoma gospodami?
Jerozolima na przestrzeni wieków zyskiwała odmienne kształty, zmieniała się pod względem demograficznym, rozszerzał się jej zasięg terytorialny. Nie zmieniła się pod jednym względem. Podobnie jak znaczna część Bliskiego Wschodu, zarówno w czasach obecnych, jak i w starożytności stanowiła tygiel kulturowy. Kto chociaż raz był w Jerozolimie, potwierdzi ową obserwację.
Ten najbardziej żarłoczny na świecie owad znany był już w czasach biblijnych. Autor biblijny wykorzystał obraz ataku szarańczy w teologicznych celach: chciał ukazać, że wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu nie było dziełem tylko człowieka, ale przede wszystkim Boga, który panuje nad całym światem stworzonym.
Kafarnaum, dom rodzinny św. Piotra, wspaniałe miejsce na łowienie ryb oraz miejsce, któremu Jezus poświęcił nieco uwagi. To w tej wiosce na dobre rozpoczęła się publiczna działalność Chrystusa, o czym zaświadcza ewangelista Marek, rozpisując się już w pierwszym rozdziale o dokonaniach Zbawiciela. Miejsce niezwykłe, zaciszne pomimo krzątających się turystów.
Obraz Marii Magdaleny w filmie Mela Gibsona „Pasja” jest niezwykle wzruszający, zwłaszcza w tej scenie, w której z wielkim szacunkiem i z tkliwością ściera Ona krew umęczonego przez rzymskich żołnierzy Chrystusa. Przedstawienie to pokazuje, z jak wielką czułością należy podchodzić do spraw wiary. Jak postać Marii Magdaleny prezentują autorzy Ewangelii?
Osioł występuje w tekstach biblijnych w przeróżnych kontekstach. Jednym z nich są prawne obostrzenia często związane z osłem lub innym zwierzęciem służącym do transportowania towarów (Wj 21, 33; 22, 3; 23, 5; Pwt 5, 14; 22, 4; 18, 31). Wzmiankowanie tego zwierzęcia w poszczególnych tekstach prawnych świadczy o potrzebie uściślenia najmniejszych spraw w relacjach międzyludzkich, które reguluje prawo nadane na Synaju.