Autorzy „Królowej Różańca Świętego”
Wśród autorów „Królowej Różańca Świętego” znajdziemy wiele osób. Oto nasi stali współpracownicy.
Wśród autorów „Królowej Różańca Świętego” znajdziemy wiele osób. Oto nasi stali współpracownicy.
Już w pierwszym wersecie hymnu przewidzianego na prymę autor modlitwy maryjnej umieszcza dwie aluzje biblijne. Odnosi się do mądrości Maryi, wzywając ją słowami „zawitaj, Panno mądra” oraz podkreśla jej świętość, używając wyrażenia „domie poświęcony”. Wskazanie na mądrość Maryi wiąże ją z tradycją dzieł mądrościowych Starego Testamentu. Jest to korpus ksiąg określanych mianem dydaktycznych, w których dominuje przekazywanie rad, wskazywanie na skutki dobrego i złego postępowania, udzielanie wskazówek, jak żyć pięknie, oczywiście zgodnie z tradycją żydowską, choć prawidła zawarte chociażby w Księdze Mądrości mogą być również i obecnie stosowane.
Pielgrzymi, udający się do Ziemi Świętej, za cel swojej podróży obierają dwa miejsca szczególnie związane z życiem Maryi. Są to Nazaret i Ein Kerem. Pierwsze to mieścina, z której pochodziła Matka Jezusa, drugie stało się świadkiem wygłoszonego przez nią pochwalnego hymnu ku czci Boga Izraela.
Rozbrzmiewa niejednokrotnie pytanie o zasadność wyboru dokonanego przez Boga. Dlaczego na miejsce urodzin swego Syna wybrał właśnie Betlejem, które w tamtym okresie było jedynie zapadłą wioską z kilkoma gospodami?
Jerozolima na przestrzeni wieków zyskiwała odmienne kształty, zmieniała się pod względem demograficznym, rozszerzał się jej zasięg terytorialny. Nie zmieniła się pod jednym względem. Podobnie jak znaczna część Bliskiego Wschodu, zarówno w czasach obecnych, jak i w starożytności stanowiła tygiel kulturowy. Kto chociaż raz był w Jerozolimie, potwierdzi ową obserwację.
Ten najbardziej żarłoczny na świecie owad znany był już w czasach biblijnych. Autor biblijny wykorzystał obraz ataku szarańczy w teologicznych celach: chciał ukazać, że wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu nie było dziełem tylko człowieka, ale przede wszystkim Boga, który panuje nad całym światem stworzonym.
Kafarnaum, dom rodzinny św. Piotra, wspaniałe miejsce na łowienie ryb oraz miejsce, któremu Jezus poświęcił nieco uwagi. To w tej wiosce na dobre rozpoczęła się publiczna działalność Chrystusa, o czym zaświadcza ewangelista Marek, rozpisując się już w pierwszym rozdziale o dokonaniach Zbawiciela. Miejsce niezwykłe, zaciszne pomimo krzątających się turystów.
Obraz Marii Magdaleny w filmie Mela Gibsona „Pasja” jest niezwykle wzruszający, zwłaszcza w tej scenie, w której z wielkim szacunkiem i z tkliwością ściera Ona krew umęczonego przez rzymskich żołnierzy Chrystusa. Przedstawienie to pokazuje, z jak wielką czułością należy podchodzić do spraw wiary. Jak postać Marii Magdaleny prezentują autorzy Ewangelii?
Osioł występuje w tekstach biblijnych w przeróżnych kontekstach. Jednym z nich są prawne obostrzenia często związane z osłem lub innym zwierzęciem służącym do transportowania towarów (Wj 21, 33; 22, 3; 23, 5; Pwt 5, 14; 22, 4; 18, 31). Wzmiankowanie tego zwierzęcia w poszczególnych tekstach prawnych świadczy o potrzebie uściślenia najmniejszych spraw w relacjach międzyludzkich, które reguluje prawo nadane na Synaju.
Pozycja kobiet w świecie starożytnym nie była zbyt uprzywilejowana, zwłaszcza w kulturach semickich, a więc także izraelskiej. Dziwić może fakt, że to właśnie kobiety stały się pierwszymi świadkami zmartwychwstania Jezusa, a zarazem pierwszymi misjonarkami tej zbawiennej wiadomości.
Skorpiony, według autora biblijnego, upodobały sobie za miejsce zamieszkania pustynne tereny, zwłaszcza te, które przemierzać mieli Izraelici w drodze do Ziemi Obiecanej. Mojżesz przypomina w Księdze Powtórzonego Prawa, że to przed ich jadem strzegł Bóg Izraela (Pwt 8, 15). Pustynia jako teren nieprzyjazny człowiekowi była doskonałym miejscem dla skorpionów i innych jadowitych zwierząt.
„Gość w dom – Bóg w dom”. Powiedzenie to nasuwa się, gdy rozważamy fragmenty Ewangelii, w których pojawia się Marta, patronka gospodyń i ludzi zapracowanych. Czy pracowitość to jedyna cecha, jaką odznacza się Marta? Czy wespół ze swoją siostrą nie tworzą przykładnej wspólnoty, gdzie wszyscy się uzupełniają dzięki odmiennym charyzmatom?
Kruki są ptakami monogamicznymi – samica i samiec łączą się w parę na całe życie i pozostają sobie wierne do śmierci.
Scena nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję przynależy do grupy wydarzeń bezpośrednio poprzedzających przyjście na świat Zbawiciela. Można rzec, że Jezus na ziemi już się pojawił, ponieważ był przecież w łonie swej Matki. Elżbieta odwiedziny Maryi odebrała jako wielki zaszczyt. Postać tak bardzo przez nas znana jest przez ewangelistę dość skromnie opisana.
Znana jest powszechnie historia ofiarowania Jezusa w Świątyni, kiedy na scenie obok Świętej Rodziny pojawiają się także starzec Symeon i prorokini Anna. Z ich ust padają jednak słowa, które dla wielu z nas są niezrozumiałe. Kim była Anna? Jak znalazła się w Świątyni? Jakie życie wiodła? I w końcu co mówi do nas ta biblijna postać?
Wśród najbardziej charakterystycznych ptaków Ziemi Świętej wylicza się bociana, czaplę i ibisa. Ten pierwszy z nich pojawia się jednak rzadziej nad Izraelem. Równie incydentalnie występuje w tekstach Pisma Świętego, bo zaledwie sześć razy.
Zakończyliśmy już pierwszą część cyklu „Kobiety w Biblii”, w której prezentowane były bohaterki ksiąg Starego Testamentu i Maryja, Matka Boga. Druga część cyklu rozpoczyna się dość niespodziewanie: nie będzie bowiem mowy o jedynie o kobietach, ale o małżeństwach. W kolejnych artykułach prezentować będziemy bohaterki Nowego Testamentu, m.in. Annę, Elżbietę, kobiety przy grobie Pańskim, Marię Magdalenę, czy Martę.
„O mężna białogłowo, Judyt wojująca” – któż z nas nie pamięta o tym wezwaniu z godzinek ku czci Najświętszej Maryi Panny? Wiemy doskonale, że ten wers odnosi się do Maryi i określa Jej cnoty. Czy wiemy jednak, kim była Judyta, przywołana bohaterka z jednej z ksiąg Starego Testamentu? Zapraszamy do przedostatniego odcinka cyklu „Kobiety w Biblii” i poznania wybitnej kobiety!
Tego osobnika przedstawiać nie trzeba. Każdy pamięta epizod z raju, kiedy to szatan pod postacią węża nakłonił pierwszych rodziców do wystąpienia przeciwko Bożemu zakazowi. Węże pojawiają się zaskakująco często na kartach Starego i Nowego Testamentu. Nie zawsze są one przedstawiane w złym świetle – czasem nawet ratują życie człowiekowi.
Prorokini, jedyna kobieta piastująca pozycję sędziego w Izraelu, władczyni, niezrównana w sądach i sprawiedliwa w decyzjach – Debora, pracowita pszczoła.